میرزا حسن زنوزی خویی، ادیب و متکلّم و دانشمند اواخر سدۀ دوازدهم و اوایل سدۀ سیزدهم است که از خود آثار و نگارش های سودمندی در زمینه ی اصول، حدیث، رجال، کلام، ادبیات و تاریخ بر جای نهاده است که از آن جمله می توان به بحرالعلوم، ریاض الجنّة، زبدة الأعمال، شرح الاستبصار، دیوان اشعار و... اشاره کرد. دیوان فانی خویی شامل غزلیات، قصاید، قطعات، ترجیع بندها است که از یادگارهای ادبی دوره ی دنبلی ها به شمار می رود. میرزا حسن در این دیوان از اشعار شاعران بزرگی چون خاقانی، عطّار، سنایی، مولوی، حافظ و عراقی تأثیر پذیرفته و به وضوح لطافت و استواری سخن آنان را در مضامینی دلنشین نشان داده است. این کتاب توسط شهریار حسن زاده تصحیح شده است.