را ادیبی به نام نیازی حجازی(یا نیازی بخاری) در نیمه دوم قرن دهم هجری تألیف کرده است. این فرهنگ حدوداً شامل 1600 لغت فارسی و عربی و غیره است که در 162 قطعه و 611 بیت، در هشت بحر عروضی، سروده شده است. با توجّه به آنکه تعداد اندکی از اینگونه فرهنگ های منظوم کهن شناسایی و نشر شده و جامع اللّغات نیز در سده ده تألیف شده و یکی از منابع فرهنگ های معروفی مانند جهانگیری و مجمع الفرس بوده و نسخه منحصر بفردی از آن موجود است، حائز اهمّیّت است.

یکی از این ویژگی های لغوی جامع اللّغات آن است که مؤلّف در تعریف بعضی از لغات، کلمات و ترکیباتی را می آورد که نشان دهنده زبان طبیعی منطقه و زمان او بوده است. شرفنامه مَنیَری(یا فرهنگ ابراهیمی) و صحاح الفرس از منابع نیازی در تألیف جامع اللّغات است. از جامع اللّغات دستنویس منحصربفردی در کتابخانه مدرسه عالی سپه سالار، با شماره 3113/6، موجود است. چاپ فرهنگ حاضر نیز بر اساس تصحیح این دست نویس ارائه شده است.

صفحات کتاب :

128

کنگره :

‏‫‭PIR6145/7‏‫‭/ج2 1390

دیویی :

‏‫‭8‮فا‬1/4

کتابشناسی ملی :

‎2‎4‎0‎8‎3‎0‎2

شابک :

‫‭978-600-203-019-1

سال نشر :

1390