کتاب منظومه سام نامه، حماسه ای عاشقانه است که بر محور عشق سام، جهان پهلوان ایرانی، به پریدخت، دختر فغفور چین، شکل گرفته است.
کتاب منظومه سام نامه به خاطر آمیختگی با همای و همایون تاکنون به اشتباه به خواجوی کرمانی نسبت داده شده بود؛ اما مصحّح در مقدّمه ثابت کرده است که سام نامه از او نیست و احتمالاً توسّط چند نفر در فاصله زمانی قرن هشتم تا یازدهم سروده شده و سراینده یا سرایندگان این اثر خواسته اند با آوردن شرح دلاوری ها، پهلوانی ها و دلدادگی های سام به زعم خود خلأ موجود در شاهنامه پیرامون این شخصیت را پر کنند.
هرچند این اثر به لحاظ ویژگی های سبکی، زبانی و ادبی متن یکدست و همگونی ندارد، اما بخش هایی از آن گنجینه باارزشی از اطّلاعات اساطیری، واژه های کهن و صنایع ادبی می باشد.