سید رضا هاشمی دانش آموخته دکتری تخصصی مهندسی شیمی و علاقمند به فرآیندهای زیست فناوری سال‌هاست که در کنار پرداختن به تحقیقات علمی و پژوهشی با ادبیات فارسی زندگی می‌کند, نفس می‌کشد و درد و دل‌های نا گفته‌اش را به زبان شعر از درون مواج, برساحل کاغذهای سپید روان می‌کند اما ! ناگهان تصمیم می‌گیرد تا بر ماسه‌های نیمه ماندگار خاطرات اذهان , منقش نماید آنچه را که از ورای احساس مسکوت مانده فوران می‌کند.

مشق عشق , گلچینی است از خاطراتی که در گذر زمان ، سبب‌ساز تصاعد احساس از قلب بر زبان بوده و در مواجهه با لب بسته, حکمیت به مغز سپرده و آن فرمانده بحران, چشم را به یافتن کاغذ و دست را به قلم دچار نموده تا در سکوتی از برون, همهمه‌های درون,راهی برای خاموشی بیابند, نه از آن جنس که می‌شود گفت, بلکه از آن گونه که نمی‌توان نگفت و چون سخن از دل برآید درگیر ماندن بر یک سبک خاص اندکی دور از ذهن است و بالطبع سبک و سیاق وابسته می‌شود به شرایط و حال شاعر، همین است که گاهی به آهنگین‌ترین حال ممکن می‌گوید:" من از چشمان زیبای تو مشق عشق می‌گیرم ،،،، و از آواز بی‌باکی تو بسیار می‌خندم، ولی در دل به تو احسنت می‌گویم

از این احساس‌های پاک و بی‌پروا ...."

و چون به ورطه هجر افتد خیال یار وادارش می‌کند به گفتن: " دیشب که تو را باز به آغوش کشیدم ،،، افسانه عشق تو چو بر دوش کشیدم ،،، گویی که نه در خواب در این عالم جان بود ،،،،آنچه ز غمت، بر تن بیهوش کشیدم " و انتهای تحکمش اینست که: " لیلای من، ستایش چشمت مرا رواست ،،، لعل لبت نوازش رویت مرا سزاست......"

او که نه با چشم و نگاه که حتی با حرکت پلک‌های معشوق هم دگرگون می‌شود و لحظه ای تمرکز برآن چنان آشفته‌اش می‌کند که می‌گوید: " هر پلک که میزدی ورقی شعر ناب بود ،،،، زیبایی مداوم یک انتخاب بود ....." در گفتگوهای درونش همیشه هم رفیقِ دل نیست و گاهی به شکایت از او برخاسته که: " هر لرزه که این چشم به دامان تو انداخت،،، تو خون شدی و اشک به تیمار تو پرداخت " و لحظه‌ای دیگر شاکر وجود اشک است و می‌گوید : " به اشک دیده چون شادی ، بکن شکر خداوندی ،،، که اشک اینگونه می‌شوید ، گنه از روی دلها را ...."

و چون گاه دلخوری و شکستن می‌رسد در لابلای ناله‌هایش میان آن‌همه شکوه از روزگار نامراد می‌گوید : " ...... که نه تنها تو را می‌بخشد آتش ، درون آتش خشم ، ، ، تو باید شاهد ذبح دقایق‌های خود باشی ،،، درون صفحه ساعت ....." و متأثر از دلشکستگی ، بی‌پروا چنین سروده که " ....گمان کردی چو زیبایی، وجودی آتشین داری؟ ،، هزاران ادعا داری ، ولی در عشق بی‌چیزی ...." و این گزیده‌ها همه اشاراتی بود برچیده از هر شعر در میان این دفتر

پس دعوتید به خواندن متکامل آن‌ها در کتاب مشق عشق به تفصیل