کتاب ثمرات سلوک نوشتهٔ سید محمدجواد وزیریفرد است و انتشارات رسم وفا آن را منتشر کرده است که به شرح زیارت امینالله میپردازد.
زیارت شریف «امینالله» از جمله زیاراتی است که قرائت آن در همه مشاهد مشرفه و بقاع متبرکه سفارش شده است. این زیارت دربردارنده مضامین عمیق و بلندی است که توجه به آن میتواند زمینهساز رشد معنوی انسان شود. قرائت زیارت امینالله در روزهایی که به نوعی منسوب به اهلبیت است، فرصتی برای اتصال با خدا به واسطه کسانی است که امانتداران الهی بودند و در اوج انقطاع الیالله قرار داشتند.
از آرزوهای سالکین الیالله دستیابی به صفاتی است که در زیارت امینالله از خدا طلب میشود. تامل در معانی بلند این زیارت و عمل به آن نمایانگر ثمرات سلوک الیالله و مقام قرب الهی است. کتاب ثمرات سلوک شرح این صفات و مقامات عالی است که ثمره این تلاش معنوی است.
برخی محدثین، ازجمله علامه مجلسی، نقل کردهاند که این زیارت امینالله زیارت مخصوص امیرالمؤمنین (ع) است و مناسب است هنگام زیارت ایشان خوانده شود؛ اگرچه این زیارت را در همه مشاهد مشرفه میتوان خواند، فقط به جای کلمه «امیرالمؤمنین»، اسم شریف آن امامی که زیارت میکنیم، ذکر میشود.
یکی از امتیازات این زیارت بر بسیاری از زیارات دیگر، آن است که یک امام با این الفاظ، امامی دیگر را زیارت کرده است. در روایت نقل شده است که امام باقر (ع) فرمود: «امام سجاد (ع) به زیارت امیرالمؤمنین (ع) رفت و در برابر مزار ایشان ایستاد و گریست و این زیارت را قرائت کرد».
در این دعای شریف پس از سلامی مختصر و کوتاه به محضر مولا (ع) در خواست هایی در قالب جملات اخباری مطرح میشود که توجه به آنها زمینه ساز تبیین بسیاری از مسائل و رفع بسیاری از موانع سلوک الیالله است.
مسیر تربیت نفس، پر از سختیها و مشکلات است و طی کردن آن نیازمند تحمل مشکلات و مصائب فراوانی است. نفس انسان از درون طغیانگری میکند و شیطان نیز از بیرون با تزئین و جلوهآرایی درصدد اغواگری است.
انسان در این میان تنهاست و اگر به خدا امید نداشته باشد و توکل نکند، خلع سلاح میشود؛ زیرا این امید و توکل است که زمینهساز یاری خدا و سلاح مؤمن در برابر این موانع است. از همین روست که امیرالمؤمنین (ع) در دعای کمیل میفرمایند: «وَ سلَاحُهُ الْبُکَاء». این نکته از مباحث بلند معرفتی است که از دل این ادعیه و زیارات به دست میآید.