از نکات قابل توجه کتاب رابطه متقابل کتاب و سنت نقد آرای بزرگان و ارایه نظریه یا نگاهی نو در تبیین رابطه کتاب و سنت یعنی «منبعیت و حجیت کتاب و سنت» است. به ویژه در روزگار ما که ضرورت تولید علم و نواندیشی با بهره‌گیری از مبانی متقن مورد تأکید همگان است.

به استناد حدیث شریف ثقلین که مورد اتفاق فریقین است، پیامبر اکرم(ص) از قرآن و عترت یعنی حاملان سنت به عنوان دو میراث گرانسنگ خود یاد کرده و بر چنگ زدن به آن‌ها برای رهنمونی به طریق سعادت تأکید کرده است. بر این اساس عالمان واندیشه وران مسلمان در عرصه‌های مختلف علوم اسلامی از قرآن و سنت همواره به عنوان مهم‌ترین و معتبرترین منبع فهم و استخراج آموزه‌های دین شناخت یاد کرده‌اند.

به خاطر جایگاه بس رفیعی که قرآن و سنت در ترسیم نظام جمعی از دین دارند، هرگونه کنکاش و بازپژوهی آن‌ها و به ویژه رابطه و تعاملی که این دو منبع نسبت به یکدیگر دارند، از اهمیت بس والایی برخوردار است.

گزیده‌ کتاب رابطه متقابل کتاب و سنت

قرآن اسم علم یا مصدر از ریشه قرأ به معنای کتاب خواندنی با خواندن نامی است که خداوند بر کتاب مقدس مسلمانان و معجزه جاوید پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم گذاشته است. این نام شصت و هشت بار عموماً با الف و لام و گاه بدون آن و به شکل قرآناً (ده بار) به‌عنوان نام خاص این کتاب آسمانی برده شده است؛ از این تعداد قرآن دو بار به معنای نماز و دو بار نیز به صورت پیوسته در معنای مصدری به کار رفته است: «إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآلَهُ * فَإِذَا قرآناه فالیغ قرآنه» در تمام کاربردهای این واژه از آن مفهوم اسم و نه توصیف اراده شده است. به عکس سایر اسامی ادعا شده برای قرآن که حتی اگر نامی از موصوف برده نشده باشد از باب توصیف به کار رفته اند. "

کنگره :

‏‫‭BP۶۵/۳‏‫‭/ن۶ر۲

دیویی :

‏‫‭۲۹۷/۱۵

کتابشناسی ملی :

58-34070م

شابک :

‬‏‫‭964-8352-69-0

سال نشر :

1385

صفحات کتاب :

694