کتاب «من و مزاجشناسی» نوشته سیدمحمدعلی سیدنظری است و در انتشارات عهد مانا به چاپ رسیده است. در این کتاب سعی شده است شناختی صحیح از مزاج ارائه شود تا مخاطبین محترم بتوانند مزاج خود را بشناسند و تدابیر مربوط به آن را انجام دهند.
زندگی انسان بر اساس نظامی دقیق توسط خداوند متعال طراحی شده است؛ به نحوی که همهچیز، اسباب رشد و تکامل انسان را فراهم میکند. خداوند برای همه مخلوقات از انسانها، حیوانات، گیاهان، جمادات، احساسات و… ، مزاجهای متفاوتی قرار داده تا در شرایط مختلف و جایگاههای مختلف، در کنار یکدیگر کامل شوند. بدیهیست گرمای همیشگی یا سرمای همیشگی، مطلوب نیست، زیرا رشد و نمو موجودات دچار اختلال میشود؛ لذا این تفاوتها ضروری هستند. مزاجشناسی بهعنوان روشی بسیار ساده و کاربردی، میتواند تا حد زیادی، وضعیت جسمی و روحی شخص را نشان دهد. در کتاب «من و مزاجشناسی» سعی شده است شناختی صحیح از مزاج ارائه شود تا مخاطبین محترم بتوانند مزاج خود را بشناسند و تدابیر مربوط به آن را انجام دهند.
چگونه است که بعضی از افراد، خصوصیات اخلاقی مشابهی دارند و بعضیها متفاوتند؟ چگونه است که در یک روز پاییزی در خیابان، عدهای با پالتو و شال و کلاه و لباسهای گرم، برخی با یک ژاکت معمولی، و تعدادی فقط با یک پیراهن معمولی بیرون آمدهاند؟ چرا بعضیها خیلی زود چاق میشوند، ولی عدهای با وجود پرخوری، همچنان لاغرند؟ خواب بعضیها سبک و کم، و خواب برخی دیگر سنگین و طولانی است. چرا بعضی از افراد خیلی تند و باهیجان صحبت میکنند، برخی با صدای بلند، و عدهای بسیار آرام؟
آیا تا به حال دقت کردهاید که چرا کلهپزیها و حلیمفروشیها در زمستان نسبت به تابستان رونق بیشتری دارند؟ حتی یک پزشک ممتاز در طب جدید، آب دوغ خیار را در تابستان صرف میکند، نه در زمستان. اگر قرار باشد اغذیه براساس مواد مغذی، چربی ها، کربوهیدرات و... تقسیمبندی شوند، چه فرقی میکند که آب دوغ خیار در تابستان مصرف شود یا زمستان؟ آیا این مسایل همه خرافات است یا اینکه دلیلی منطقی دارد؟ باید بگوییم که این مسایل در انسان ها، حیوانات و گیاهان، همگی به یک ویژگی خاص به نام مزاج مربوط میشود. در واقع این اختلافات ناشی از تفاوت مزاج در افراد مختلف است.