کتاب «محیالدین الهیقمشهای، حکیم معرفت و محبت»، به کوشش ابوالحسن غفاری توسط انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر شد. کتاب حاضر، مجموعه مقالاتی است که به مناسبت همایش (محیالدین الهیقمشهای، حکیم معرفت و محبت) سامان یافته است.
در این کتاب معرفی حکیم الهیقمشهای علاوه بر اینکه به تنهایی کاری ارزشمند و تکریم علم و معرفت است، فرصتی را فراهم نموده است تا علاوه بر آشنایی با نقش مهم او در تربیت شاگردان نامآور، تأثیر او در رشد و توسعه حکمت و عرفان و دیگر شاخههای علوم اسلامی بررسی شود. این حکیم والامقام علاوه بر اینکه مدرسی توانمند و جامع معقول و منقول بود، نوآوریها و ابتکارهایی دارد که بحث آنها در رشد و تولید علم از اهمیت بهسزایی برخوردار است: دو مسئله حرکت حبی و فاعل بالعشق بودن حقتعالی را میتوان نمونهای از اندیشه ابتکاری وی دانست. در کتاب «محیالدین الهیقمشهای، حکیم معرفت و محبت»، سعی شده تا ضمن آشنایی با دیگر اندیشههای حکیم الهی قمشهای، دستمایه بیشتر مقالات در راستای مسئله محبت و عشق قرار گیرد، بلکه بتوان با ترسیم درست و عالمانه مسئله عشق، ذهنیتهای نادرست و منفی در تفسیر عشق اصلاح گشته و از این رهگذر خدمت مناسبی به جامعه علمی شده و فرهنگسازی شایانی در جامعه در اینباره صورت گیرد. این کتاب شامل سه بخش است که در بخش اول: پیام و سخنرانیهای همایش ـ بخش دوم: اندیشههای فلسفی عرفانی ـ بخش سوم: عشق و محبت مورد بررسی قرار میگیرد.
نام زیبایش میرزامحمدمهدی و نام پدرش ملاابوالحسن بود. به سال 1283 شمسی از کتم عدم پا به عرصه وجود نهاد و گلی خوشبو بر گلستان حیات افزوده شد و تا سال 1352 شمسی یعنی 69 سال عطرافشانی نمود و هرجا که قدم میگذارد، مصداق «وجعلنی مبارکاً اینما کنت» بود. قمشه اصفهان با هزاران فخر بر خود مینازد که زادگاه این مرد بزرگ و پرعظمت است. مردان باعظمتی که در جهان تأثیر گذارند، از همان کودکی در رفتار و گفتار خویش، بزرگی خود را به نمایش میگذارند و دیگران میتوانند آینده درخشان آنها را به حدس و گمان، بل به یقین و اطمینان، پیشبینی کنند و الهیقمشهای نیز از این بزرگان و بزرگواران بود.