وکالت از جمله مشاغلی می باشد که نبایستی صرفاً به آن به عنوان یک حرفه و شغل نگریست. هرچند نیازهای مادی امروزه این دیدگاه را غیر قابل اجتناب می نماید. وکالت قبل از آنکه یک شغل به منظور امرار معاش باشد یک هنر است.
هنر دفاع از موکل از یک سو و هنر ارتباط با موکل از سوی دیگر. موکل نوعاً فاقد اطلاعات حقوقی لازم و دچار هیجانات و التهاب ناشی از مشکلات حقوقی و قضائی می باشد؛ امری که درک آن توسط وکیل برای ارتباط بهتر با موکل می تواند مثمر ثمر باشد. هنر یک وکیل ایجاد آرامش روحی در مراجعه کننده و کسب اطلاعات لازم و جمع آوری مدارک مورد نیاز در راستای احقاق حقوق یا دفاع از موکل می باشد.
هرگز نباید به موکل به چشم "اسکناس متحرک" و "منبع تامین مالی" نگریست. وکیل باید طعم شیرین گام برداشتن در جهت نیل به عدالت و احقاق حق را با تمام وجود درک نماید و خود را چون سرباز عدالت بداند. از سوی دیگر فعالیت حرفه ای در قالب یک گروه و شخصیت حقوقی باعث ماندگاری بیشتر در این مسیر می گردد. سابقه وکالت در یک موسسه حقوقی در سایر کشورها به مراتب بیشتر از تاریخ وجود این موسسات در کشور ما می باشد.
معدود موسسات حقوقی که در ایران وجود دارند از هدف اولیه و فلسفه وجود خود فاصله گرفته و صرفاً از معدود وکلایی تشکیل یافته اند که در تمام زمینه های حقوقی (بدون داشتن دانش و تخصص و تجربه( اقدام به مشاوره می نمایند.)
بنابراین مسئولیت و تکالیف هر شخص در موسسات حقوقی (وکیل و کارمند) براساس دانش و تجربه بایستی مشخص و معین باشد.
کنگره :
HF۵۳۸۱/ت۲ب۹ ۱۳۹۶