کتاب «مهارت‌های حضور در آکادمیای بین‌المللی علوم انسانی» نوشته سیدمجید امامی و امیرمحمد اسماعیلی است که توسط انتشارات کانون اندیشه جوان منتشر و راهی بازار نشر شده است.

علم و آکادمی در اصل یک شبکه هم‌افزا، رصدگر وخودانگیخته است. کنش‌گر علمی کسی است که بتواند با نوآوری‌ها، گفت‌وگوها، منشورات و نوآوری‌ها و فناوری‌های قابل‌مشاهده و فهم، در محیط بین‌المللی تنفس داشته باشد. کنفرانس‌ها، دوره‌ها، حکایت‌ها و رفت و آمدهای دانشگاهی، رکن جدایی‌ناپذیر حیات علمی در هر تمدن است. اگر مهارت‌ها و زیر و بم این کنش‌گری را به زبان ساده و تجربی بدانیم، فقط لازم است داشته‌ها و یافته‌هایمان را به زبان مشترک علمی طرح و در این مسیرها قرار دهیم.

کتاب «مهارت‌های حضور در آکادمیای بین‌المللی علوم انسانی»، نگرانی‌ها و غفلت‌های ما را از مشارکت در رویدادهای علمی و بسط ارتباطات علمی در فضای دانشگاهی امروز، رفع خواهد کرد. کتاب «مهارت‌های حضور در آکادمیای بین‌المللی علوم انسانی» یک راهنمای جامع برای همه کنشگرانی است که به دنبال تحقق و بسط ارتباطات علمی بین‌المللی هستند و البته منحصر به اصحاب علوم انسانی نیست، بلکه انگیزه نخستین آن،تحریک و تسهیل حضور اصحاب علوم انسانی و اجتماعی در جامعه علمی بین‌المللی بوده است. کتاب حاضر دارای 10 فصل است که هر فصل هم دارای چند بخش است که در انتهای آن فصل، جمع بندی‌ش هم آمده است. هشت فصل از ده فصل این اثر هدفمند، مهارتی و کاملاً بر اساس تجارب مؤلفان تنظیم و با استانداردهای جهانی مشارکت و اشتراک‌گذاری دانش، تطابق دارد. دو فصل نیز به ارائه تحلیلی بر چیستی و چرایی ارتباطات بین‌المللی علمی می‌پردازد.

مطالعه این کتاب به پژوهشگرانی که خواهان شرکت در فرصت‌های کوتاه آکادمیک بین‌المللی، اخذ حمایت تحصیلی از دانشگاهی معتبر خارج ایران، انتشار مقاله، شناخته شدن و معتبرترشدن در جامعه مدنی علم و هرگونه کنشگری علمی در عرصه بین‌الملل هستند؛ توصیه می‌شود.

گزیده کتاب مهارت‌ های حضور در آکادمیای بین‌ المللی علوم انسانی

حضور و مشارکت در جوامع علمی بین‌المللی پدیده‌ای چندوجهی و دارای اثرات گسترده در حوزه‌های مختلف است. مشارکت در تبادلات علمی علاوه بر اثرات ماهوی که بر جامعه دانشگاهی و علمی کشور می‌گذارد، دارای آثار حاکمیتی در داخل و خارج از مرزهای ملی است. به این معنا، شکل‌گیری هسته‌ای منسجم از عالمان با تعریف قواعد و کارکردهای ویژه در درون فضای گفتمانی کشور و ارتباط و حضور مداوم در جامعه علمی بین‌المللی موجب تأثیرات سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و در نهایت فرهنگی قابل‌توجهی خواهد بود. مفهوم ارتباطات علم یا رسانش دانش (science communication) که توضیح‌دهنده فرایند فوق است، به معنای اشاعه دانش در فضای عمومی است. با این‌حال بخشی از
مفهوم رسانش دانش در عرضه کردن دانش در فضای عمومی است که به برون‌پراکنی دانش معروف است و بخشی دیگر با پیوند میان دانشمندان علوم مشابه یا متفاوت در فضای تخصصی در ارتباط‌اند. این مفهوم در قالب ارتباط میان اجتماعات علمی مستقل، اجتماعات علمی و فضای عمومی و در نهایت اجتماعات علمی و دولت، سیاست‌گذاران و صاحبان رسانه‌ها تعریف می‌شود. مفهوم ارتباطات علم بر نقش و اهمیت ارتباط میان جوامع علمی فراتر از انواع
مرزبندی‌های علمی، فرهنگی، تاریخی و... با یکدیگر و همچنین ارتباط آنها با سیاست‌گذاران، رسانه‌ها و توده‌های مردم استوار است. به این معنا سیاست‌گذاری مؤثر ،خواه در سطح ملی و خواه در سطح اجتماعی در گرو ارتباط مؤثر جامعه علمی کشورها با جوامع علمی دیگر کشورها در سطح بین‌المللی، جوامع متمرکز علوم نامشابه و در نهایت بخش سیاست‌گذاری است.