کتاب «انتظار فرج» به بررسی عوامل شکلگیری فرهنگ انتظار، موانع اخلاقی شکلگیری فرهنگ انتظار و آثار اخلاقی شکلگیری فرهنگ انتظار فرج پرداخته است و هر کدام را در فصلی جداگانه بررسی کرده است تا چراغ راهی باشد برای کسانی که میخواهند هموارکننده مسیر ظهور منجی بشریت باشند. اندیشه انتظار منجی، تفکری تاریخی در میان اقوام و امم مختلف بوده؛ چرا که انسان در طبیعت و فطرت خود، همواره به شکلگیری حیاتی برتر و آرمانی که فاقد تلاطمات مادی و نابسامانیهای روحی و مادی باشد، امیدوار بوده است. در همین مجرا بوده که امتها همواره این اندیشه را در میان خود به عنوان تفکری مقدس حفظ نموده تا دوران کنونی که با اوج گرفتن تمدن مادی و مظاهر افسارگسیختگی و دوری انسان از حقیقت خود، این نیاز و آرمانگرایی فطری، به طور مشهودتری مشاهده میشود. با این همه، کمتر سراغی از عوامل و موجبات انتظار و موانع آن پرداخته شده و افراد چه در عرصه فردی و چه در صدد ایجاد زیرساختهای لازم انتظار در وجود خود بر نیامدهاند و به همین سبب بوده که پس از هزاران سال، هنوز بایسته ضروری انتظار شکل نگرفته که به تبع آن، ظهور امام منجی محقق گردد. طبیعی است در کنار هر نوع زیرساخت و عاملی، موانعی نیز متبلور خواهند شد و شکلگیری این عوامل و اضمحلال موانع، آثار مقدس و نورانی بخشی در میان فرد و جامعه هویدا خواهد شد که نگارنده در این اثر به دنبال بررسی این امر با نگاهی اخلاقی خواهد بود.
درحقیقت منتهای اطاعت از امام که از منظری نتیجۀ انتظار است، رسیدن به مقام عبودیت حضرت رحمان است که از طریق اطاعت خلیفهالرحمان صورت میگیرد. قرآن کریم هدف از آفرینش جن و انس را عبادت و بندگی دربرابر ذات باریتعالی معرفی میفرماید. گرفتاری انسان در مسائل مادی زندگی و وجود ظلم و ستم، غالباً مانع رشد و تکامل معنوی او میشود. از اینرو، هدف اصلی قیام
امام زمان برای تشکیل حکومت عادلانه، ایجاد بستر مناسب برای بندگی و عبادت است. خواسته امام زمان از شیعیان و منتظران راستین، پایبندی و وفاداری به همان عهد دیرین است. ایشان میفرماید: «اگر شیعیان ما که خدا آنان را به اطاعت خویش موفق گرداند در وفای به عهد الهی همدل و هم پیمان میشدند، سعادت دیدار ما از آنان به تأخیر نمیافتاد