کتاب چالشهای اجرای درس تربیت بدنی در مدارس، نوشته طیبه پورزینالعابدین و زهرا فنونی است که در انتشارات برگ و باد به چاپ رسیده است.
طبق استاندارد جهانی برای مدت زمان زنگ ورزش 4 ساعت در هفته در نظر گرفته شده است که زنگهای موردنظر را بیشتر در اول و وسط هفته که دانشآموزان برای فراگیری درسها به انرژی بیشتری نیاز دارند، تعبیه میکنند. ورزش نوعی بازی و تفریح و فعالیت مورد علاقهی بچه ها است و آنها دوست دارند زمان زیادی را صرف ورزش کنند به همین دلیل از اول هفته زنگ ورزش فکر آنها را به خود مشغول میکند و با انگیزه بیشتری به مدرسه میآیند، اما طبق بررسیهای انجام شده در حال حاضر کشور ایران کمترین توجه را به امر ورزش دارد.
در حال حاضر مدت زمان زنگ ورزش در مدارس ایران حدوداً 5/1 تا 2 ساعت در هفته است، 2 زنگ 40 دقیقهای در هفته که این مدت زمان در نظر گرفته شده نیاز درونی دانشآموزان را ارضا نمیکند و همه دانشآموزان از این وضعیت ناراضی هستند. همچنین به دلیل کم اهمیت شمردن زنگ ورزش توسط مسوولین و برنامهریزان، امکانات اختصاص داده شده به این امر بسیار محدود است و دانشآموزان با کمبود امکانات روبهرو هستند. سلامت هر فردی تحت تأثیر عوامل گوناگونی چون ژنتیک، محیطزیست، خدمات پزشکی، سبک زندگی و ... است و در این میان تمرینات بدنی ورزشی جایگاه مهمی را دارند تا جایی که کاهش فعالیت بدنی میتواند سلامت فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
ورزش و فعالیت جسمانی نه تنها در ایجاد و حفظ تناسب اندام اثرات سودمندی دارد، بلکه در پیشگیری از بیماریها به خصوص بیماریهای قلبی عروقی، فشارخون، دیابت و چاقی و ... هم نقش مهمی را ایفا میکند. در این میان ورزش برای کودکان، نوجوانان و جوانان از اهمیت بیشتری برخوردار است تا جایی که در سال های اخیر سعی شده به برنامه های ورزشی در محیطهای آموزشی نگاه ویژهای شود، چرا که ورزش نه تنها فواید جسمانی با خود به همراه میآورد، بلکه میتواند فواید روانشناختی بسیاری برای دانشآموزان داشته باشد.
وابسته نبودن درس تربیت بدنی به چارچوب کلاس، نداشتن امتحان کتبی و تصحیح اوراق و... موجب شده تا این درس با تنگناها و چالشهایی همچون نبود زیرساخت و آمادگی لازم مبنی بر آموزش تربیت بدنی، کم اهمیت جلوه دادن درس تربیتبدنی و ... مواجه شود. تدوین برنامهی راهبردی و انتخاب راهبردهای مناسب جهت استفادهی حداکثر از قوتها و فرصتها و بر طرف ساختن ضعفها و کمک به کاهش آثار برخی از این تنگناها و چالشها بر روند اجرای درس تربیتبدنی در مدارس تأثیر میگذارد. کتاب «چالشهای اجرای درس تربیتبدنی در مدارس» در 5 فصل به بررسی مباحث فوق میپردازد.
ورزش مجموعه فعالیتهای بدنی و امور جسمانی است که باعث سلامتی و نشاط میشود. عمدهترین ثمره پرداختن به ورزش دستیابی به سلامت جسمانی و روانی است. در تامین سلامت و تندرستی منظور کردن ورزش و فعالیتهای جسمانی به عنوان یک ضرورت در برنامههای روزمره از اهمیت ویژهای برخوردار است. ورزش صبحگاهی در شروع فعالیت آموزشی مدارس میتواند عامل مهمی در ایجاد نشاط و شادابی و تأمین سلامت جسم و روح دانشآموزان باشد. این برنامه با توجه به ویژگیهای خاص دانشآموزان در ۳ بخش گرم کردن، پیاده کردن هدف و بازگشت به حالت اولیه طراحی میشود.
انجام این برنامه در ابتدا با افزایش تدریجی ضربان قلب توأم است که به آستانه تحریک برای افزایش استقامت عمومی میرسد و سرانجام به حالت اولیه برمیگردد. اجرای ورزش صبحگاهی به طور منظم و روزانه میتواند نقش بسیار مهمی در کسب آمادگی جسمانی، روانی و نشاط و شادابی دانش آموزان داشته باشد. انجام چند حرکت ساده و منظم آن هم در چند دقیقه بدن را در مقابل عوارض جسمی زیادی مصون میدارد. یک برنامه ورزشی مناسب چگونگی تناوب، تکرار و شدت تمرینات و در نهایت مدت زمان اجرای تمرینات را در برمیگیرد:
۱-تناوب تمرینات حداقل ۵ روز درهفته
۲-شدت تمرینات به قدری که به نفسنفس بیفتد. این به آن معناست که تعداد ضربان قلب شما حداقل به ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلبتان افزایش یابد.
۳-مدت اجرای تمرینات، حداقل تا ۱۰دقیقه باشد تا برای بدن مفید واقع شود.
نرمش مداوم باعث انبساط خاطر و شادابی میشود، بیشتر افسردگیها در کودکان در دوران ابتدایی و در نوجوانان در دوره راهنمایی و دبیرستان است. این افسردگیها بیشتر زاییده حوادث نامطلوب زندگی است که معمولاً نیاز به دارو و درمان ندارند و اگر عوامل ایجادکننده آن برطرف شوند، خودبهخود درمان میشوند. تمرینات بدنی و ورزش یکی از راه های علاج و تسکین فشارهای روانی است.