نشریه فصلنامه جهان نوین (شماره سوم)

فصلنامه جهان نوین - شماره سوم، منتشر شد. تاثیر اجرای طرح تحول سلامت بر نظام ارجاع و پسخوراند پزشکان بعد از طرح تحول در شهرستان بوکان و تبیین اجتماعی سیاست های آموزش عالی با تأکید بر توسعه پایدار در ایران، از جمله عناوینی هستند که در این شماره از فصلنامه می خوانید.

این فصلنامه در آبان ماه 1396 از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با هدف تولید و ترویج علوم مرتبط با مدیریت و به منظور تقویت مبادله آخرین یافته های علمی ، تحقیقاتی و کاربردی مدیریت، اقدام به دریافت و انتشار مقالات پژوهشگران و صاحب نظران از سراسر کشور کرد.

هدف فصلنامه جهان نوین، اشاعه اندیشه ها و دیدگاه ها، روش های نو و یافته های پژوهشی و همچنین گسترش فرهنگ کتابخوانی و افزایش دانش جامعه در زمینه مدیریت است.

در بخشی از فصلنامه جهان نوین می خوانیم:

در دو دهه اخیر نظام های سلامت در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به سبب برآورده نساختن نیازها و انتظارات سلامتی و برای اجرای برنامه های اصلاحی تحت فشار قرار گرفته اند. اگر چه اهداف اصلاحات بر حسب نوع کشورها و به لحاظ میزان توسعه یافتگی در ظاهر می تواند متفاوت از هم باشد ولی در حالت کلی تامین نیازها و انتظارات جدید و در حال تغییر حوزه سلامتی هدف اصلی هر نظام اصلاحی است. بدون شک نظام سلامت ایران علی رغم دستاورهای متعدد و بسیار ارشمندی که در چند دهه اخیر داشته است دچار چالش ها و مشکلات متعدد نیز است.

اصلاحات در نظام سلامت ایران به دلایل مختلف همچون همه نظام های سلامت در جهان اجتناب ناپذیر است. نظام ارجاع از آغاز حرکت خود در بستر پزشک خانواده تاکنون متاسفانه نتوانسته است چنان کارآمد و هماهنگ عمل کند که پاسخوگی نیازهای بیماران باشد. حرکت در این بستر لغزان گاهی به قفل شدن مسیر درمان بیماران می انجامد و حلقه های ناقص فراوانی بیمار را در قسمتی از مسیر ارجاع به خروج از آن ترغیب می کند، کمبود برخی امکانات درمانی، سوء مدیریت در بخش درمان، عدم رغبت و همکاری متخصصین به خصوص در بخش خصوصی و عدم توجیه متخصصین بیمارستان های آموزشی و دستیاران با نحوه اجرای طرح و الزمات آن و شاید از همه مهم تر بی اعتقادی آن ها به اهمیت و هزینه اثر بخش بودن نظام اراجاع در کشور از مهم ترین عوامل بازدارنده روند تکامل و بالندگی این طرح ملی در گستره بازه زمانی چندین ساله از آغاز آن بوده است.

نظام ارجاع در بستر پزشک خانواده در کشور که تقریبا به طور تام های به سیستم های آموزشی و دانشگاهی وابسته است و بدتر از آن به آن ها ختم می شود. یکی بودن نظام درمانی دولتی و نظام آموزشی کشور لطمات جبران ناپذیری را بر پیکره درمان کشور وارد ساخته است. نظام ارجاع به گونه ای انحصاری و اجباری قدرت انتخاب را از بیمار سلب کرده است. اعتماد و اعتقاد بیمار به پزشک از ضروری ترین پیش نیازها برای درمان موفق هر بیماری است. هنگامی که پزشک و کانال درمان به بیمار تحمیل می شود. نتیجه ای جز بی اعتمادی بیمار، کاهش احتمال موفقیت در درمان، تکرار فرآیندهای درمانی و افزایش هزینه ها را در پی نخواهد داشت. در نظام ارجاع کنونی، بیمه شده محکوم به تبعیت از سیستمی پرنقیضه است. در حالی که می توان مسیرهای ارجاع متفاوت با فرانشیز گوناگون برای افزایش قدرت انتخاب بیماران دراین نظام ارجاع را تعریف نمود.