کتاب عوارض مراقبت های درمانی بیمارستانی pdf

کتاب عوارض مراقبت های درمانی بیمارستانی به قلم محمدحسین عزیزی، اطلاعاتی در مورد تعدادی از این عوارض در اختیار شما قرار داده و سپس چگونگی پیدایش و راه های درمان آن ها را شرح می دهد.

عوارض بیمارستانی یکی از شایع ترین علل مرگ و میر محسوب می شوند. این عوارض، هم حین بستری ایجاد می شوند، هم پس از ترخیص؛ که این دو عامل روی هم رفته 60 درصد از علل مرگ و میر را به خود اختصاص داده اند.

مهم ترین و کم هزینه ترین عنصر پیشگیری در این امر، نقش مدیریتی و مراقبتی یک پرستار در پیشگیری و کنترل است؛ چرا که پرستاران بیشترین زمان کاری را به مراقبت از بیماران اختصاص می دهند. این مراقبت ها و مدیریت ها حین بستری، بیشتر نقش پیشگیری دارد و در بعد از ترخیص، این مراقبت ها وارد جبهه حمایتی برای مهار و یا جبران این عوارض می شوند.

این عوارض باعث رجوع بیمار به مراکز درمانی و افزایش هزینه ها بر خانواده و جامعه می گردد. پس بهتر است با مدیریت درست، از بروز این عوارض حین بستری شدن جلوگیری گردد.

در بخشی از کتاب عوارض مراقبت های درمانی بیمارستانی دربارۀ اختلالات تغذیه می خوانیم:

مشخصه این بیماری، پرخوری بسیار شدید است و یکی از شایع ترین اختلالات تغذیه به حساب می آید. افرادی که درگیر چنین اختلالی هستند، معمولاً اضافه وزن دارند یا چاق هستند. این بیماری در مقایسه با بولیمیا، باعث نمی شود فرد غذایی که خورده است را بالا بیاورد، به خود گرسنگی بدهد و یا بیش از حد ورزش کند.

اختلال پرخوری در هر سنی می تواند بروز کند اما شایع ترین زمان آن، میان سالی است. این بیماری فرد را در خطر ابتلا به دیابت نوع 2، فشارخون بالا و بیماری های قلبی قرار می دهد.

نشانه های اختلال پرخوری بسیاری از ما گاهی پرخوری می کنیم، اختلال پرخوری با این حالت فرق دارد. افرادی که این اختلال را دارند، هنگام پرخوری کنترل خود را از دست می دهند. به همین دلیل کسانی که پرخوری می کنند، با سرعت بیشتری نسبت به حالت عادی غذا می خورند. این افراد ممکن است آن قدر پرخوری کنند که به شکل آزار دهنده ای پر شوند و یا زمانی پرخوری کنند که اصلاً احساس گرسنگی ندارند. افرادی که این مشکل را دارند ممکن است با احساس استرس، خستگی، افسردگی به پرخوری رو بیاورند.

نشانه های اختلال پرخوری: احساس گناه احساس گناه، شرمندگی و یا افسردگی پس از پرخوری برای کسانی که اختلال پرخوری دارند، حس آشنایی است. این احساسات یک چرخهٔ نادرست را برای فرد ایجاد کنند. به این صورت که فرد پس از پرخوری، دچار افسردگی و احساس گناه می شود. همین پریشانی روحی، دوباره فرد را به سمت پرخوری بیشتر سوق می دهد. احساس شرم و گناه در افرادی که اختلال پرخوری دارند ممکن است باعث شود این کار را مخفیانه انجام دهند که در این حالت، تشخیص این بیماری سخت می شود.