با جریان گرفتن شعر از همان زمان کودکی در پس زمینه ذهن و زندگی ما، در مییابیم که این کلمات موزون و خیالانگیز چقدر برای آرامش داشتن و آسودگی خاطر به ما کمک میکنند. حتی زمانی که شروع به حرف زدن میکنیم برای یادگیری و تسلط بیشتر به لغات، به ما شعر میآموزند.
شعر میخوانیم تا احساسات خود را ابراز کنیم و اتفاقات اطرافمان را به گونهای خیالانگیز بیان کنیم و این شعرخوانی تا سالهای کهنسالی ما آدمیان ادامه پیدا میکند؛ همچنین گاها راهی برای فرار از دنیای واقعی ما میشود. شاید با خواندن یک شعر کوتاه در میان یک روز پرمشغله، بتوانید برای چند لحظه به دنیای دیگری بروید و به ذهن و روحتان آرامش ببخشید. کتاب حی علیالجنون مجموعه شعری از زینب قاسمی است که در نشر متخصصان به چاپ رسیده است.
دیدی چه کردی با دلم
این من که شاعری نبود
چگونه می سرایدت
از تو از عشق از وادی جنون
از هرچه هستی با خیال خود
می نویسدت بهرِ تمام مردمان
تا که به بدانند این وان
عاشقی شعله سرکش است.
می سوزاندت
خیمه میزند بر هستیت
خراب می کند شور و مستیت
گاهی به عرشت میبرد
گاهی به فرشت میزند
عاشقی، شعله سرکش است
دردش بیانتهاست