در کتاب آموزش عالی، توسعه عملی،مرجعیت علمی تلاش شده مفاهیم بنیادین علم و پژوهش به زبان ساده توسط دانشمندان کشور برای همگان روشن شود تا چراغ هدایتی برای دانشجویان عزیز و همه کسانی که در نظام مدیریت علمی و دانشگاهی کشور هستند، باشد. قریب 120 نفر از کسانی که در روند رشد علمی کشور نقش سازنده داشته و از محققان بنام هستند، برای این هدف انتخاب شدند. تلاش شد این افراد از متخصصان در رشته های مختلف و از دانشگاه های مختلف باشند. انتخاب از صاحبان مقالات متعدد علمی در پایگاه وبگاه علم مؤسسه کلاریویت آنالیتیکس، فهرست دانشمندان پراستناد و یک درصد برتر استنادی پایگاه طلایه داران علم، فهرست استادان ممتازدانشگاه ها، پژوهشگران برتر دانشگاه ها و... صورت گرفت.
شاهین آخوندزاده، متولد 1347 در تهران، دارای مدرک دکترای تخصصی علوم اعصاب با گرایش تخصصی نوروسایکوفارماکولوژی بالینی از دانشگاه گلاسکو
انگلستان است. او از سال 1374 در بخش روان پزشکی دانشکده پزشکی، همچنین مرکز تحقیقات روان پزشکی و روان شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران مشغول فعالیت آموزشی و پژوهشی بوده و دارای مرتبه علمی استاد است.
1-شاخصهای جایگاه علمی و فناوری یک کشور کدام است؟ نقش انتشار مقالات علمی در پیشرفت و زیرساختهای علمی و فنی چیست؟ آیا رابطهای بین افزایش انتشار مقالات علمی با رشد اقتصادی از طریق کاربرد علم، فناوری و تجاریسازی محصولات دانشبنیان وجوددارد؟
برای پاسخ به این پرسش باید عرض کنم رتبهبندیهای علمی و فناوری متعددی در سطح بینالمللی وجود دارد که این مسئله را روشن میکند. برای مثال رتبهبندیهای بین المللی دانشگاهی یا رتبهبندی سایمگو ، وبگاه علم کلاریویت و در شاخص جهانی نوآوری . معمولاً تعداد مقالات به ویژه مقالات درمجلات برجستة دنیا (مانند Nature ، Science و Lancet )، تعداد استنادات، شاخص هرش 4 و... تعداد ثبت اختراع و... در نظر گرفته میشود. در بحث علمسنجی، همة شاخصها را با هم باید نگاه کرد و اگر یک عدد و شاخص، برای مثال فقط تعداد مقاله را نگاه کنیم به بیراهه میرویم، یا خودشیفته خواهیم شد. قطعاً اگر دانشگاه بر اساس هدف درست تأسیس شود و نه برای تولید مدرک، دانشگاه درست شامل استاد استاندارد، دانشجوی استاندارد و امکانات و زیرساختهای مناسب، حتماً در حوزة پژوهش گام به گام جلو میرود و ابتدا تعداد مقالات و بعد از آن چون منابع مالی پژوهش از خارج دانشگاه تأمین شده است، باعث رشد اقتصادی خواهد شد اما وقتی هدف تأسیس دانشگاه برای تولید مدرک باشد، مانند آنچه در دهة 60 تا 80 انجام دادیم، ما را به هدف نخواهد رساند. تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی را افزایش سرطانی دادیم و هر دانشجو را به چشم یک مقاله دیدیم و فقط تعدادمقالات افزایش یافت!