کتاب وعدهی وصل سرودۀ محمدجواد خسروشاهی است که با زبانی عرفانی نگاشته شده است. اشعار این کتاب در زمینۀ مناجات، مرثیه و منقبت سروده شدهاند. خسروشاهی در این اثر، با نگاهی معنوی به شهادت، اشعاری ارزشمند سروده که در آن از خاندان رسالت و سالکان وادی هدایت نام برده است. اگرچه زبان شعر شاعر، زبانی امروزین نیست، اما در بیان احساسات خود صادق است. از آن مهمتر اینکه در این اشعار، هیچ خبری از گزافه، خرافه و کژتابیهای اعتقادی و مضمونی نیست. اشعار کاملا خوشساخت، زیبا و ساده هستند.
یک روز تو می تابی، ای شمس شب یلدا/ ای آینه ی خوبی، ای روشنی فردا
پایان زمستانها، با یاد بهار تو/ عید است به گلشنها، عید است به بستانها
"ای پادشه خوبان! داد از غم تنها"/ موعود حضور تو، نزدیک شده آیا؟
گمگشتهام و بیدل، سرمازده شهر دل/ پس با نفس گرمت، سرزنده کن این جان را