کتاب رهنامه سعادت به قلم حبیب کاظمی مشتمل بر صد و سی آموزۀ اخلاقی و نکات معنوی است که برای همۀ مخاطبان قابل استفاده است. اثر حاضر به گونهای بازنویسی قسمتهایی از کتاب الومضات، کتاب دیگر این نویسنده است. الومضات شامل 600 متن کوتاه بوده که به بیان آموزههای اخلاقی دین پرداخته است. رهنامه سعادت این احساس را به مخاطب القا میکند که سعادت گنجی دور از دسترس نیست؛ با این حال شخص بدون راهنما، گنجشناس و راهنامه راه به جایی نخواهد برد.
محرومیت از الطاف الهی و طعم تلخ فراق، بار سنگینی است که مؤمن را از پای درمیآورد و او را در آتش هجران، میگدازد. چاره چیست؟ صبر و امید.
مؤمن، هرگز نومید نمیشود و از هر فرصتی که دست دهد، راهی به سوی او میجوید. نومیدی، راهزن است و ایمان را به خاک سیاه مینشاند. در این راه که از خطا و خطر، سرشار است، مؤمن سرمایهای گرانقدرتر از امید به رحمت بیپایان پروردگار ندارد. مؤمن، بر رنج و درد هجران، که خود موجب آن است، صبر پیشه میکند و از پس این صبر، انتظار اقبال خداوند را میکشد.او از پریشان حالی خود نومید نمیشود؛ اگرچه نباید در آن حال ایستاد که ادامۀ آن موجب دلمردگی است؛ اما میداند که این پریشانحالی با تلاشی که برای کنار زدن پردههای حجاب از دل میکند، درخت ایمان را در قلب او بارور خواهد کرد و طعم شیرین وصال را بار دیگر خواهد چشید.
بدینرو است که در کلمات معصومین (ع) آمده است:
صبر برای ایمان، همچون سر برای بدن انسان است.
تا وقتی سر در بدن باشد، امید حیات هست و تاوقتی که رشتۀ صبر بریده نشود، چراغ ایمان در دل زنده است.
اگر کسی همۀ جهان و جهانیان را خاندان خداوند بداند، نگاهش به دیگران، لطیفتر و زیباتر خواهد شد. اگر از آنها آزاری به او برسد، نمیرنجد؛ زیرا میداند که خداوند خانوادۀ خود را دوست دارد و به آنان محبت میورزد. اگر خدا با بندگانش مهربان است، چرا ما با آنان نامهربانی کنیم؟
خداوند کسی را که با اهل و عیال او از سر محبت رفتار کند، عزیز میدارد. در روایات آمده است: «محبوبترین مردم نزد خداوند کسی است که نفعی از او به عیال الله برسد و آنان را شاد کند».