بشر در تاریخ حیات خود جنگهای خونینی را به خود دیده است؛ ملتی نیست که از آسیبهای جنگ در امان مانده باشد، این آسیبها نه تنها جان و مال مردم را تهدید کرده، بلکه کرامت و حرمت آن ها را نیز نشانه گرفته است. نمونهی بارز آن را میتوان در واقعه عاشورا مشاهده کرد. واقعه عاشورا در بین جنگهای پس از ظهور اسلام، یکی ازمهمترین حوادثی است که رخ داد. کتاب داد بر آن است تا با نگاهی بدیع به واقعه عاشورا، جنایات صورت گرفته در آن را از منظر قوانین حقوق بشردوستانهی بینالمللی که مورد قبول همهی ملتها و مذهبهاست مطالعه و بررسی کند، و اثری جدید عرضه نماید .
براساس تحقیقات یک تاریخدان روسی درطول 3400 سال تاریخ مدون بشریت جهان تنها 250 سال را در حالت صلح گذرانده است و نیز براساس یافتههای تاریخی و تحقیقات مورخین تفکر و رفتار انساندوستانه در تمدنهای قدیم و حتی قبایل بدوی و انسانهای اولیه وجود داشته است. در آثار باقیمانده از جوامع باستانی و نوشتههای مورخین دوجنبهی مختلف زندگی انسان ، یعنی خشونت بی اندازه و انسان دوستی به عنوان دو نیروی خیر و شر دوشادوش یکدیگر به ثبت رسیدهاند.درمیان قبیلهی سومریان یک نهاد سازمان نیافته وجود داشته که در آن قواعد و مقرراتی مانند اعلام جنگ، حکمیت، مصونیت سفرا و نمایندگان سیاسی و احترام به قراردادهای صلح وجود داشته است. در کتب آسمانی قرآن و انجیل هم دربردارندهی قواعدی در مورد جنگهاهستند، هرچند که قرآن مجید در این میان موقعیتی ممتاز دارد در و آن به کرات بر رعایت اصول انسانی در هدایت و ادارهی جنگها تأکید شدهاست. در عصر معاصرنخستین قانون بشردوستانهی مدون و منظمی که از سوی یک دولت برای نیروهای مسلح تدوین شد،مجموعه قوانین لیبر بود.این مجموعه قوانین توسط دولت ایالاتمتحده آمریکا در سال 1863 تصویب شد و هدف آن تنظیم رفتارسربازانی بود که در ایالات متحده درگیر جنگهای داخلی بودند.