کتاب اهالی تپه ندبه (چاپی و pdf)

معرفی کتاب اهالی تپه ندبه

همه عزاداران حسینی می‌دانند که ده‌ها هزار نفر در لشکر عمر بن سعد در برابر ده‌ها نفر از یاران امام حسین علیه السلام برای ریختن خون پسر پیامبر صف آرایی کردند و آن نبرد نابرابر با فاجعه‌ای بزرگ رقم خورد و در تاریخ جاودانه شد، اما کمتر کسی به این موضوع توجه دارد که صف سومی هم در کربلا وجود داشت که این صف نه بخشی از لشکر عمر بن سعد بود و نه جز یاران امام حسین (ع). آنها کسانی بودند که به‌خاطر کراهتشان برای کشتن سبط پیامبر در بیابان و صحرا متواری شدند، روز عاشورا بجای جلوگیری از ریخته شدن خون امام حسین علیه السلام و یاری رساندن به او بر تلّی جمع شدند و با گریه دعا می‌کردند: «اللهم أنزل نصرک!» (خدایا پیروزی ات را نازل کن).

این جماعت کثیر که بعدها به «اهالی تپه ندبه» معروف شدند نه به یاری فرزند رسول خدا شتافتند و نه خواستند دستشان به خون آن حضرت آلوده شود، اما نداشتن معرفت کافی نسبت به امام زمانشان، اجتهاد احمقانه و درک نادرستشان از مسائل آن روز، رهاوردی جز روسیاهی و ننگ دنیا و آخرت برایشان به دنبال نداشت و از پاداش ناچیزی هم که برخی از لشکریان عمر بن سعد رسید، بی‌نصیب شدند. باید گفت عاشورای سال ۶۱ هجری گرچه با دو صف (حسینی / یزیدی) رقم خورد، اما اهالی تپه‌ی ندبه در صف سومی قرار داشتند که معادله جنگ را با خروج از میدان نبرد و بی‌طرفی خود به نفع یزید رقم زدند. بنابراین می‌توان گفت گناه اهل آن تپه اگر بیشتر از گناه لشکریان عمر بن سعد نباشد، کمتر نیست. اینکه در گوشه‌ای بنشینی و امام زمانت را درک کنی، اما او را میان لشکر بی‌رحم دشمن تنها و بی‌یاور رها کنی و بر اجتهاد احمقانه خود تکیه کنی و بر رأی و تصمیم خودسرانه‌ات اصرار ورزی، نتیجه‌ای جز پشیمانی، روسیاهی و باختن آخرت برائت به همراه نخواهد داشت حتی اگر در صدد جبران آن برآیی.