«کتاب خوردنی» سروده سعیده موسوی زاده کتابی است که بر دنیای بی تخیل می شورد و از همان سرآغاز، یعنی از آنجا که نام کتاب آغاز می شود، سویه دیگر چیزها، یعنی آن وجه تخیلی و شاعرانه شان را در بیانی کودکانه آشکار می سازد.
شعر«کتاب خوردنی» که نام کتاب نیز از آن گرفته شده است، یک موقعیت ساده و آشنا را بدل به کلماتی می کند که نهایت شاعرانگی را درخود جای داده اند. شاعر از کتابی حرف می زند که رد خوردنی های شور و شیرین بر ورق های آن نشسته و به زعم کودک، به کتابی خوردنی بدل شده است. این تخیل شاعرانه در شعر«چسب زخم» به اوج خود می رسد، آنجا که چسب زخمی می خواهد پایه شکسته قاب عکسی را درمان کند.
شاعر درکنار این روایت فانتزی گونه، نگاه مهربانانه و سرشار از دلسوزی کودک به حیوانات را نیز در شعر «می میو» به تصویر می کشد، آنجا که راوی از گربه ای حرف می زند که در پی یافتن غذا در سطل زباله است، اما با خرده شیشه هایی برخورد می کند که درکنار نان و استخوان افتاده اند. شاعر گاهی به اشیا ء بیجانی مثل اتوبوس جان می بخشد و گاه از زبان شیر آب مدرسه ای حرف می زند که آنفولانزا گرفته است. درپس همه این شعرها، ردی ازآن چیزها وجود دارد که کودک باید ببیند و بیاموزد، اما هیچ کدام از کلمات، لباسی ملامتگر یا هشداردهنده بر تن نمی کنند و شعر درناب ترین و تخیلی ترین شکل خود متولد می شود...
تفسیر زندگی برای کودکان از آن دسته کارهای دشواری است که از عهده فلسفه برنمی آید، اما از سوی دیگر اگر کسی فلسفه خوانده و درکنار آن مهارتی هم در شعر نوشتن برای کودکان داشته باشد، می تواند این مفاهیم پیچیده را در دل انگیزترین و ساده ترین کلمات بپیچد و به دست بچه ها بدهد. سعیده موسوی زاده، شاعری است که فلسفه خوانده. او مشهدی است، در سال ۱۳۴۴به دنیا آمده و از همان کودکی هم اهل قصه وشعر بوده است.