سلام به تو معجزهی زیبا!
از انتخابی که کردی خوشحالم! بنظر می رسد تو هم مانند من پروانه ها را خیلی دوست داری! می خواهم برایت از یک رویا بگویم! اینجا دهکدهی کوچکِ خیال توست.ساکنین آن، حیوانات هستند! درست شنیدی! همیشه عروسک های بی جانشان را می دیدی یا در دنیای واقعی هر چقدر هم سعی می کردی هم صحبتت باشند باز هم نمی توانستند با تو حرف بزنند. حالا تو بدون واسطه می توانی پای صحبت ها و ماجرای هیجان انگیزشان بنشینی! می توانی چند دقیقه از یک رویای شیرین را کلمه به کلمه بخوانی. اینجا جایی است که همه حق دارند اشتباه کنند اما کسی بخاطر اشتباهش سرزنش یا تنبیه نمی شود! مهربانی و محبت راهنمای رسیدن به درستی و راستی است.
با شعر های زیبایش می توانی آهنگ حرف هایشان را بر دلت بنشانی و موسیقی طبیعت و نظم و آرامش را احساس کنی. لذت شیرین کمک کردن به دیگران را خواهی دید و می فهمی که چقدر می توان خوب بود. وقتی خوب باشی و خودت را دوست داشته باشی، ناخودآگاه عزیزدردانه خدا و بقیه می شوی!
اینجا یک قهرمان داریم! نازبال پروانه کوچکی است، اما درس های بزرگی می دهد.
چشمان زیبای تو لایق دیدن رنگ ها و طرح های ساده ولی دلنشینِ هر ورق از این ماجراست.
احساس من این است که از آشنایی با اهالی گلاب ده، لحظات شیرینی را سپری خواهی کرد.
زیر آسمون خدا، توی یه دشت سرسبز و قشنگ، یه ده بود که اهالی اون خیلی خوب و مهربون بودن.
توی این ده، گلهای رنگارنگ و چشمههای آب زیادی وجود داشت، به همین خاطر اهالی ده اسم اونو گذاشته بودن «گلاب ده.»
گلاب دهی که میگن اینجاست ببین چه زیباست!
گلهای اون رنگ به رنگ گلستوناش قشنگ قشنگ
بهبه! چه آب و هوایی چه مردم باصفایی