کتاب سفرنامه حاجی داوود؛ شرح سفر یک خانواده هندی است که در سال 1305 شمسی از شهر بمبئی آغاز شده و در یک سفر طولانی زمینی به مشهد وزیارت بارگاه ثامن الائمه آمده اند. این سفرنامه به عنوان یک اثر مردمی نسبتا قدیمی که حاصل سفر یک فرد مذهبی از همسایه شرقی آن روز ایران یعنی هندوستان به مشهد مقدس است.