کتاب مقامات فتح الله خان شیبانی اثری از زهرا اسدی می باشد که توسط انتشارات روزگار منتشر شده است. فتح الله خان شیبانی از شاعران و نویسندگان بزرگ قرن سیزدهم و چهاردهم ۱۳۰۸-۱۲۴۱ ه . ق و نیز یکی از منتقدان بزرگ پادشاهان قاجار و نمایندهٔ مسلک بدبینی است؛ و این اندیشهٔ او از بدبینی هوای محیط اروپایی زمان قاجار سرچشمه گرفته است. در اشعار او یک لحن اعتراض و شکوه ای مشهود است که در آدمی تأثیر می گذارد و اساس آن از بخت و اقبال غم انگیز خود شاعر است.
دکتر زهرا اسدی یکی از آثار او به نام «بیانات شیبانی لامتثال فرمان سلطانی» را که به شکل نسخه خطی بوده، تصحیح کرده و در اختیار ادب دوستان قرار داده است. بیانات شیبانی به شکل مقامه نگاشته شده که شامل یک دیباچه، دوازده مقامه و فرجام سخن است. شیبانی با تألیف این اثر زیبا و دلپذیر، جان تازه ای به کالبد مقامه نویسی فارسی بخشید و به این نوع ادبی که از زمان نگارش گلستان سعدی در قرن هفتم تا انشای این اثر مورد بی مهری قرار گرفته بود، رونق بیشتری بخشید و مقامه نویسی را که اغلب جنبهٔ سرگرمی و قصه و حکایت یا درخواست و سؤال داشت؛ در خدمت حکمت، عرفان، اخلاق و ادب درآورد.
این «بیانات» خطابه های ادبی است که مؤلف به دستور ابومظفر ناصرالدین شاه نگاشته است. این اثر شامل دیباچه، سبب تألیف، دوازده مقامه (در حکمت، اخلاق، پند و اندرز) و فرجام خاتمه است. شاعران این عصر در انواع شعر از قصیده و مثنوی و غزل و قطعه و مرثیه و غیره از استادان متقدم پیروی کرده اند و اگر از حیث مضمون و لفظ تازگی هایی در آثار آنان است از نظر قالب اشعار و زمینه پردازی ابتکاری آشکار نداشته اند، و اوزانی تازه نیاورده اند مگر تصنیف هایی که در اواخر عصر قاجاریه رواج یافته است. از انواع شعر در این دوره می توان به این قالب ها اشاره کرد:
قصیده، مثنوی، غزل، رباعی، قطعه، مسمط، مرثیه. در این میان تنها دربارة قالب قصیده سخن گفته می شود که به «فتح الله شیبانی» هم بی ربط نیست و از بحث دربارة قالب های دیگر خودداری می شود، چون از حوصلة مقدمه کتاب مقامات فتح الله خان شیبانی خارج است.
"پرودگارا، پادشاه ما را که همه عدل و انصاف و حلم و بردباری و مهربانی در حق عموم رعایا است خاصه درباره بندگان قدیم و چاگران دیرین و بر خصوص نسبت بدین پیر شکسته که در کنف معدلت و نَصفَت او آنچه از فراغ دل و آسایش خاطر منظور داشت حاصل آمده است؛ و مراتب صبر و تسلیم و رضا و قناعت و توکل خود را تکمیل کرده در پناه فضل و رحمت خود از همه آفات زمانه مصون بدار؛ و جمیع سعادات دو جهانی را بدو ارزانی فرمای؛ و بر حشمت و جلالت و عظمت و شوکت و عمر و دولت او در افزای. ای پسران آدم، چنان فریفته دنیا مشوید که از آخرت بازمانید و چندان از آن دوری مکنید که کار معیشت و سامان زندگانی شما پریشان شود. و چون نشان بدبختی، کاهلی و جاهلی است عمر به نادانی ضایع مگذارید؛ و در طلب دانش از تکاپوی دست باز مدارید. همسایه نیک را رحمت رحمان و زن خوب را راحت جان شناسید و هم خوابة بد و همجوار نکوهیده را دشمن دین و زحمت روان دانید و صحبت ایشان را چون مار و کژدم پندارید."