در کتاب تزویر و ریا در شعر حافظ کوشش گردیده است، ریا و تزویرگری به عنوان یک سوء خلق؛ در گستره‏ ی شعر وزین فارسی به کنکاش نهاده شود. و از زاویه‏ ی دید خواجه شیراز به این امر نگریسته و اسباب ریاکاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. علل مناعت طبع و روحیه‏ ی ریا ستیزانه شاعر جستجو گردیده و سعی شده محور اساسی این اظهارات ریا ستیزانه در کلام ایشان یافت شود.

در این راستا آشنایی با زندگی، اوضاع و احوال سیاسی، اجتماعی و مذهبی، رابطه‏ ی حافظ با حکّام وقت و اشعار او از مستندات لازم التوجه است. توجّه ویژه به اسلوب بیان(آرایه‌های ادبی، هجو، هزل و طنز)، با عنایت به سبک خاص شاعر از محورهای اصلی این تلاش بوده است.

آنچه مسلّم است اعتقادات مذهبی، تربیت و مرام خانوادگی، بصیرت و برداشت شخص از زندگی محدوده‌ی ورود به قلمرو متعفن ریا را مرزبندی می‏کند و نحوه ‏ی مواجهه با آن را تعیین می‏ نماید.

صفحات کتاب :

289

کنگره :

PIR۵۴۳۷

دیویی :

۸‮فا‬۱/۳۲

کتابشناسی ملی :

8930842

شابک :

978-622-5922-25-9

سال نشر :

1401