مصاحبه انگیزشی (MI) شیوهای است برای کمک به افراد تا تغییر کنند. این شیوه را در اصل ویلیام آر. میلر و استفن رلنیک ابداع کردند. این روش تأثیر قابل توجهی بر پژوهش و درمان در زمینه سوء مصرف مواد و مشکلات مربوط به سلامت در ایالات متحده آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر داشته است.

چندین دلیل برای جذابیت این روش وجود دارند. یکم، این روش مستقیماً به یک مشکل مهم موجود در همه درمان‌ها می‌پردازد که عبارتست از دودلی مراجع در مورد تغییر. مهمترین هدف مصاحبه انگیزشی کمک به مراجعان برای خاتمه دادن به تردید، و افزایش انگیزش درونی آنان برای تغییر است. دوم، مصاحبه انگیزشی انعطافپذیر است و می‌توان به هر یک از صورتهای زیر از آن استفاده کرد: به صورت روشی درمانی به تنهایی و مستقل؛ به عنوان برنامه‌ای پیش‌درمانی یا کمکی با درمانهای دیگر؛ روشی برای ایجاد انگیزه در افرادی که نیاز به درمان دارند تا در پی درمان برآیند؛ یا به‌صورت مجموعه‌ای تلفیقی که در درون آن درمان‌های دیگر را هم بتوان اجرا کرد. سوم، حجم قابل ملاحظه‌ای از مدارک پژوهشی وجود دارد که کارآیی و تأثیر مصاحبه انگیزشی را در مورد سوء مصرف مواد و مشکلات مرتبط با سلامت، تأیید می‌کند. چهارم، پژوهشها اثبات کرده‌اند که با مصاحبه انگیزشی در جلسات نسبتاً معدودی می‌توان به دستآورد درمانی قابل توجهی نائل شد. به دلیل این ویژگیهای پرکشش، مصاحبه انگیزشی میتواند به پهنه رواندرمانی افزوده چشمگیری باشد.

دیویی :

۶۱۶/۸۹

کتابشناسی ملی :

8768488

شابک :

978-622-6990-05-9

سال نشر :

1401

صفحات کتاب :

176

کنگره :

RC۴۸۰/۷