بهروز عباسپور در کتاب شامگاه فلسفه: مروری بر رکود تفکر فلسفی در ایران، به موضوع رکود فلسفه پس از ملاصدرا در ایران می پردازد و این دوره تقریبا چهارصد ساله را به دو دوره ماهوی متفاوت تقسیم می کند.
یکی از پرسش هایی که مدت ها ذهن نگارنده را به خود مشغول داشته و علیرغم کنکاش بسیار هیچ گاه پاسخ روشن و قانع کننده ای نیافته این است که چرا در چند سده ی اخیر یعنی حدوداً پس از جنبش رنسانس در حالی که تفکر فلسفی غرب تحرک شگفت انگیز و بی سابقه ای را آغاز کرده و همچنان ادامه می دهد به طوری که هر از گاهی شاهد حضور نحله ای جدید با آراء و افکاری متفاوت هستیم، اما در همین زمان یعنی تقریباً پس از ملاصدرا، گویی تفکر فلسفی در ایران رو به خاموشی و زوال گذاشته است؟
شاید بتوان این پرسش را به نحو ملموس تری چنین بیان کرد که چرا دانشجوی فلسفه ی ما در بررسی تاریخ فلسفه ی اسلامی، حکمت متعالیه ملاصدرا را به عنوان آخرین مبحث مطالعه می کند اما مجبور است سیر تاریخ فلسفه غرب را اگر نگوییم تا فوکو و دریدا و گادامر، حداقل تا هیدگر و برگسون دنبال نماید؟
شابک :
978-964-374-833-3
کنگره :
B۱۵۱/ع۲ش۲ ۱۳۹۷