تابش نور الهی در دل همان است که در فرمایش امام صادق(ع)حضرت علی(ع) در پاسخ عالمی یهودی که پرسید آیا هنگامی که خدا را عبادت میکنی او را میبینی؟ فرمود: وای بر تو خدایی را که نبینم، نمی پرستم. آن عالم سؤال کرد چگونه او را دیدی و حضرت فرمود وای بر تو چشمها او را با دیدن ظاهری نمیبیند؛ ولی دلها او را با حقیقت ایمان میبیند.

عن أبی عبدالله(ع)قال: جاء حبرٌ إلی أمیرِ المؤمنین(ع). فقال یا أمیرَ المؤمنین! هل رأیتَ ربَّکَ حین عبدتَه؟ قال(ع) فقال(ع): ویلکَ ما کنتُ أعبدُ ربّاً لم أره. قال: و کیف رأیتَه؟ قالَ(ع): ویلکَ لاتُدرکهُ العیونُ فی مشاهدةِ الأبصارِ ولکن رأتهُ القلوبُ بحقائقِ الإیمانِ.

این تفاوت میان امیرالمؤمنین(ع) و حضرت موسی(ع) است که موسی(ع) ندا سر می دهد که پروردگارا! خودت را به من نشان ده، تا تو را ببینم: {قَالَ رَبِّ أَنظُرْ إَلیْکَ}؛ ولی جمال و جلال حق متعالی در آیینۀ دل حضرت علی (ع) منعکس است.

صفحات کتاب :

284

کنگره :

‏‫‭BP۱۰۲/۳۵‏‫‭/ع۷۶ج۸

دیویی :

‏‫‭۲۹۷/۱۸

کتابشناسی ملی :

۵۱۵۵۴۸۰

شابک :

978-964-02-2921-7

سال نشر :

1397