نظر شما چیست؟
کهن ترین زبان ایرانی که از طریق آثار مکتوب بر چگونگی آن آگاهیم زبان اوستایی است که قدیمترین متن های دینی زردشتی، یعنی کتاب اوستا بدان نوشته شده است.

زبان اوستایی تنها زبان مکتوب ایران باستان نیست بلکه زبان دیگر دورۀ باستان، که در نام گذاریِ زبان های ایران با عنوان «فارسی باستان» شناخته می شود، نیز به دورۀ باستانی ایران تعلق دارد؛ آثار فارسی باستان که بر بدنۀ کوه ها و بر روی سنگ ها باقی مانده اند به خطی متفاوت با خط آثار اوستایی نوشته شده اند و در شمار آثار دینی زردشتی نیز نیستند.

از دو زبان «سکایی» و «مادی» نیز آگاهی های پراکنده ای غیر مدوّن و غالباً به صورت واژه هایی منفرد در زبان های دیگر ایرانی و انیرانی بازمانده اند که اگر چه از دید «زبان شناسی تاریخی» ارزشمندند و به پژوهش های زبان شناختی کمک بسیاری کرده اند، اما مانند دو زبان اوستایی و فارسی باستان پژوهنده را در شناخت فرهنگ و زبان های ایران باستان یاری نمی رسانند.
صفحات کتاب :
582
کنگره :
PIR۱۰۲‏‫‬‭‏‫‬‭/ر۲د۵ ۱۳۹۶
دیویی :
۴‮فا‬۰/۰۴۵
کتابشناسی ملی :
4987579
شابک :
978-964-426-961-5
سال نشر :
1396

کتاب های مشابه دستور زبان اوستایی