کتاب آشنایی با ام اس، به تالیف آیدا قاسمی خانقاهبر، به تعاریفی مانند علل و فراوانی، علائم، نشانه ها و اشکال مختلف ام اس پرداخته است.
افراد به ام اس مبتلا نمی شوند بلکه، بدن آن را ایجاد می کند. به عبارت ساده ام اس وقتی روی می دهد که در اطراف رشته های عصبی دستگاه مرکزی، ماده مهمی به نام میلین سلول های با عنوان اولیگودندروسیت در مغز و نخاع تشکیل می شود؛ یکی از ارکان اصلی انتقال تحریکات در سیستم اعصاب مرکزی است. گلبول های سفید که نقش دفاعی در بدن دارند، به غلاف میلین (بجای یک عامل بیگانه) حمله و هر بار که این گلبول ها به رشته های عصبی مربوط به یکی از اندام های بدن حمله کند، آن اندام دچار مشکل می شود.
اگر صدمه به غشاء میلین اندک باشد، انتقال پیام دچار تغییرات جزیی می شود ولی اگر صدمه به میلین زیاد باشد هرگز تمام تحریکات ایجاد شده قادر به انتقال نیست و سیستم عصب مرکزی هم دچار صدمه می شود. مولتیپل اسکلروزیس (سفت شدن چند بافت) یک بیماری مزمن التهابی اغلب پیشرونده سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) است. ام اس را می توان در زبان فارسی فلج چندگانه نامید. این بیماری می تواند هر قسمتی از دستگاه عصب مرکزی شامل نیم کره های مغزی، اعصاب بینایی، مخچه، ساقه مغز و طناب نخاعی را درگیر کند.
ساده ترین راه برای شناخت رویدادهای ناشی از ام اس آن است که دستگاه عصبی را به عنوان مدار الکتریکی ای درنظر گرفت که مغز و نخاع منبع نیروی آن و دیگر جاهای بدن چراغ های، رایانه ها، تلویزیون ها و سایرلوازم برقی آن هستند. اعصاب همانند سیستم های برق، لوازم برقی را به یکدیگر متصل می کنند و میلین در حکم عایق پلاستیکی است که دور این سیم ها را فراگرفته است.
اگر عایق آسیب ببیند لوازم برقی خراب یا تحریک پذیر گردیده و ممکن است اتصالی کنند. از آنجایی که دستگاه عصب مرکزی همه کنش ها و فعالیت های بدنی را به هم پیوند می دهد. به خاطر ام اس بسیاری از عوارض می توانند رخ دهند. عوارضی که به بخشی از دستگاه اعصاب مرکزی که تحت تأثیر قرار گرفته و نیز کارکرد عصبی که آسیبی دیده بستگی دارند.
کنگره :
RC۳۷۷/ق۲آ۵ ۱۳۹۵