کتاب تکاپوی عاشقانه

«... تصمیم آلیس شاید آخر کار بود. شکست جگرسوزی را حس می کرد. هر چیزی تداعی کننده ی اریک بود. با وجود این، دیگر نمی توانست باور کند همه ی این ها به خاطر دلتنگی برای اوست. فقدان را حس می کرد، اما این را هم می دانست که اُبژه عشق تضمینی برای پر کردن آن نمی دهد. آلیس دلش برای کسی تنگ شده بود، اما وقتی در خاطراتش غرق می شد، صادقانه می فهمید که آن فرد اریک نیست.
عجیب بود که فردی که مسئول برانگیختن هیجان در او شده بود، خود قادر نبود طبق آن عمل کند. عشق آلیس با او رخ داده بود، اما آیا در واقع امر، درباره ی اریک بود؟ اریک خیلی بیچاره تر از آن بود که مسئولیت هیجاناتی را بپذیرد که باعث شده بود بروز یابند. او در قبال عطش و اشتیاقی که برانگیخته بود، لیاقت نداشت و نمی توانست تمایلات آلیس را ارضا یا اقناع کند. او مانند شخص احمقی بود که حرف خیلی هوشمندانه ای را بدون اینکه معنای آن را دریابد به زبان آورده است و در نتیجه، نمی تواند مسئولیت ارزشی را که دیگری برای آن حرف قائل است، بر عهده بگیرد. اریک سراب فردی عاشق بود که با امیدواری های آرایش یافته در پیرامونش نمایان شده بود. یادآور تمایز ظریف، اما حیاتی بین آنچه که ممکن است مجسم شویم و آن شخصی که واقعا هستیم.»