کتاب شجاع باش دختر : شهامت ترک کمال گرایی برای دختران

باور قوی بودن پسران و ضعیف بودن و نیاز دختران به حفاظت شدن به طور وسیع و عمیق، درون ما جای گرفته است. سازمان بهداشت جهانی در سال 2017 از تحقیق جدیدی پرده‌برداری کرد که با همکاری دانشکده‌ی بهداشت عمومی دانشگاه جان هاپکینز به انجام رسیده بود. در پانزده کشور، از ایالات متحده تا چین و نیجریه، اثبات شد که این کلیشه‌های جنسیتی جهانی و پایدار هستند؛ این تحقیق نشان داد که کودکان در سنین بسیار کم این افسانه را باور می‌کنند.

ذهنیت «دختران لطیف‌تر هستند» فراتر از زمین بازی است و درست به داخل کلاس درس راه پیدا می‌کند. مشکل این است که دختران در صورت دریافت بازخورد سخت‌گیرانه، روی چه چیزی تمرکز می‌کنند. وقتی به دختران گفته می‌شود که اشتباه پاسخ داده‌اند یا دچار اشتباه شده‌اند، تنها چیزی که می‌شنوند نکوهش است که مانند تیری آتشین قلب را پاره می‌کند. از عبارت «من اشتباه کردم» مستقیم «من افتضاح هستم» را نتیجه‌گیری می‌کنند و به ندرت به این مسئله فکر می‌کنند که «می‌توانم دفعه‌ی بعد آن را بهتر انجام دهم».

اما مشکل بزرگ‌تر واکنش بزرگ‌ترهاست. برای جریحه‌دار نکردن احساسات لطیف دختران معمولاً هر چیزی را که حیاتی به نظر برسد کم‌رنگ و بی‌اهمیت جلوه می‌دهیم. از آن‌ها بیش‌تر حفاظت می‌کنیم، بیش‌تر کنار می‌آییم، آن‌ها را بیش‌تر به جهت «امن» هدایت می‌کنیم و به این پیشگویی خود محقق ‌کننده که دختران آسیب‌پذیر هستند بیشتر دامن می‌زنیم. اما اگر مدام آن‌ها را از لبه‌های تیز و برنده دور کنیم، چطور می‌توان از آن‌ها انتظار داشت که قوی باشند و بعداً وقتی در زندگی با انتقاد و شکست واقعی رو به‌ رو می‌شوند، از درون فرو نریزند؟