کتاب «خانه های برکت زا» با لحنی شیرین و روان، درباره ی عواملی سخن می گوید که به طور کامل از آن ها غافلیم ولی در عین حال، عامل برکت و رحمت در زندگی ما هستند. بگذارید بهتر بگویم: «کسانی» که واسطه ی خداوند برای رساندن برکت و فضل و رحمت به مخلوقات هستند و ما در زندگی امروز خود از آن ها غافلیم و در عوض، برای برکت یافتن به دنبال عواملی پوچ و توخالی هستیم که خود محتاج، ترحّم دیگری اند.
«اسماعیل شفیعی سروستانی» در ابتدای این کتاب می گوید:
عبارات دلنشین و گوش نواز «مبارک باد»، «تبریک عرض می کنم» و «خدا برکت دهد» سهم بزرگی از گفتار روزانه همه ما را به خود اختصاص می دهد؛ به ویژه در اعیاد ملّی و مذهبی و مراسم و برنامه های شادی بخش، همچون ازدواج ها و تولّدها؛ امّا کمتر شخصی از همه منظور و مفهوم نهفته در پشت این عبارات و از منشأ و مشرب آن چه که آن را «برکت» و «مبارکی» می خوانند، آگاهی دارد.
در آیات متعدّدی از «قرآن کریم» و مجموعه ادعیّه و زیارات رسیده از حضرات معصومان(ع) نیز به کرّات از این واژگان و مفاهیم مرتبط با آن استفاده شده است.
برخی از این ادعیّه و زیارات، آکنده از توصیفاتی دلنشین و گوش نواز درباره «برکت و مبارکی» است، عباراتی که حضرات معصومان(ع) را باعث برکت افزایی و مبارکی معرّفی می کند؛ بلکه از حجج الهی، به عنوان «مساکن برکة الله» یادمی کنند.
عباراتی که همه حکمت و علم الهی درباره آن ذوات مقدّسه، آن توصیفات را حمایت می کند. در فرازی از «دعای جامعه»، از حضرات معصومان(ع) با عبارت «مساکن برکة الله» یاد شده است.
عنوان «خانه های برکت زا» در واقع، ترجمه فارسی آن عبارت آسمانی است.
کنگره :
BP104 /ب43ش7 1396
شابک :
978-964-2918-56-0