برنده جایزه ی نوبل ادبیات سال 1976
وقتی دوازده ساله بود یا بیش تر، او را روی اسکیت دیدم که به طرف بلوغ می راند و در پانزده سالگی، در روز جشن کاستوم او را در لباس تنگ و با کفش های پاشنه بلند دیدم. با نگاه خیره ی چشمان قهوه ای اش پیام هایی فرستاد که احتمالا خودش هم خبر نداشت.
عشق می تواند گویاترین واژه ی متداول باشد که نشان دهد اِمی برای من چه بود اما آدم را به کجا می بَرَد؟ و این حقیقت عصاره ای کامل از آثار آقای سال بلو تا به امروز است. گوهری درخشان و دُرّی قیمتی که موضوع و عقاید به شکل مینیاتور ظاهر می شوند و جان تازه ای به کارهای پنجاه سال گذشته وی می بخشند.
نیویورک تایمز
کنگره :
PS3505 /ل9و2 1388
کتابشناسی ملی :
م85-21055