در سالیان اخیر، شیوه های مدیریت و رهبری در نظام های آموزشی و مدارس تغییرات قابل ملاحظه ای پیدا کرده است.
طرح اندیشه های جدید و مختلف از سوی اندیشمندان رشته های مدیریت و آموزش و پرورش از یک سو و نیاز به بهبود کیفی عملکردها و نتایج آموزش و پرورش از سوی دیگر، ضرورت و اهمیت مدیریت آموزشی را آشکار تر کرده است؛ به نحوی که این علم، ضمن شکل گیری تدریجی، بهسوی ایجاد ساختاری منظم و مرکب از نظریه ها، مفاهیم و مفروضات به پیش می رود.
از زمان تأسیس و راه اندازی رشته مدیریت آموزشی در دانشگاه های ایران تاکنون هیچ گونه بازنگری و اصلاح در منابع به عمل نیامده است و محتوای دروس کاملاٌ اقتباسی و برگرفته از متون و ادبیات لاتین و سایر فرهنگ ها و مؤسسات، اعم از تجاری و صنعتی، است. شاید توجه به دیدگاه های تری دیل در این باره روشنگر باشد.
او نظریه خود را بر مبنای رهبری نمادین بسط می دهد. به عقیده وی مجموعه فعالیت های کلیدی وجود دارد که رهبران از آن ها به عنوان روش های طراحی و تولید جنبه فرهنگی رهبری می توانند استفاده کنند.
از جمله این روش ها، مرور مجدد و نوسازی ریشه های تاریخی، انتقال ارزش ها و باورهای فرهنگی، شناخت مردان و زنان قهرمان، انتقال شعایر مذهبی و تشویق دیگران به انجام آن ها و سرانجام گرامی داشت وقایع مهم است.
کنگره :
LB۲۸۰۵/ع۲م۴ ۱۳۹۴
شابک :
978-964-426-856-4