مؤلف از جمله شیفتگان سعدی است که سه اثر خود: خرابات، خانقاه و گنج فقیر را به پیروی از گلستان، بوستان و غزل های سعدی نگاشته است.
این اثر به شیوه بوستان به نظم کشیده شده است و حاوی مطالب و معارف اخلاقی و عرفانی فراوان است. زبان ساده و بیانی روان دارد، هر چند در مواردی از واژگان کهن فارسی بهره برده است.
همچنین از واژه های متداول در زبان مردم شیراز و فارس با هدف حفظ آن ها از خطر رکود و نابودی استفاده کرده است.
کنگره :
PIR8169/ق915خ2 1379
دیویی :
1فا8/62ف793خ 1379
کتابشناسی ملی :
م78-19965