کتاب سیارات دور، اثر یان گراهام با ترجمه مجید عمیق؛ هشت سیاره روی مدارهای منحنیشکل، پیوسته به دور خورشید میچرخند. چهار سیاره که به خورشید نزدیکترند، سیاراتی کوچک هستند. چهار سیارهای که دور از خورشیدند بزرگترند و به نام سیارات دور معروفند. سیارات دور عبارتند از؛ «مشتری»، «زحل»، «اورانوس» و «نپتون» که در این کتاب به برررسی آنها پرداخته میشود.
نخستین سیارهی کوتوله
تا سال ۲۰۰۶ میلادی «پلوتو» نهمین سیارهی منظومه شمسی شمرده میشد. این سیاره در فاصلهای دورتر از «نپتون» قرار دارد. پلوتو کوچکترین سیارهی منظومه شمسی بود. در آن سال بیشتر ستارهشناسان به این نتیجه رسیدند که اگر قرار باشد پلوتو جزو سیارات منظومهی شمسی محسوب شود باید بسیاری از اجرام آسمانی هم جزو سیارات قرار گیرند. در این صورت بیش از صد و پنجاه سیارهی دیگر به سیارات منظومه شمسی اضافه میشود. بنابراین در سال ۲۰۰۶ میلادی ستارهشناسان به اتفاق آرا تصویب کردند که پلوتو را یک سیارهی کوتوله بنامند. بعد از آن بسیاری دیگر از اجرام آسمانی جزو سیارات کوتوله شمرده شدند.
مشتری
اگر شبهنگام به آسمان نگاه کنید، ممکن است ستارهای را درخشانتر از سایر ستارگان ببینید. شاید آن چه میبینید یک ستاره نباشد. شاید ستارهی درخشانی که مشاهده میکنید همان سیارهی غولپیکر مشتری باشد.