شیخ طاها علوانی، در این کتاب، مسائل مربوط به کثرت گرایی و تنوع گرایی، خصوصی گرایی و جهانی گرایی، دوگانۀ من و دیگری، و دیگری خودی (یا مشابه) و دیگری متفاوت را با دیدگاهی فقهی بررسی می کند. در عمق این دیدگاه نگرش روش شناسانه و معرفت شناسانۀ وی به وضوح نمایان است. ازاین رو این مباحث را می توان بررسی های روش شناسانه، معرفت شناسانه و فقهی دربارۀ خصوصی گرایی و جهانی گرایی دانست. ممکن است ما مشابه این کوشش را در میراث فقهی خود نیز ببینیم، اما با این تفاوت که آنچه در این میراث یافته ایم ازیکدستی روش شناسانه و معرفت شناسانه بی بهره است. کتاب حاضر سه ویژگی مهم دارد: نخست، نگرش انتقادی به فقه سنتی؛ دوم، تحلیل اثر عوامل تاریخی گوناگون در شکل گیری آن؛ سوم، تبیین کوتاهی فقه در ایفای نقشی که در این روزگار بر عهده دارد.