بهاء الدین ساوجی در میان سال های ٦٦٠ه. ق تا٦٧٠ه .ق چشم به جهان گشوده است. نسخه دست نویس اشعار بهاء الدین ساوجی به شماره ٣٠٤ در کتابخانه مدرسه سپه سالار نگه داری می شود. او در قصایدش ٣ بار از شهر ساوه نام برده و خود را بدان منسوب کرده است.

از زندگی و شرح حال وی چیزی جز آنچه از قصاید باز مانده وی به دست می آید در دست نیست. او بخشی از عمر خود را در خدمت تاج الدین علی عراقی، حاکم کرمان و وزیر امیر مبارزالدین به سر برده است.

اشعار بهاءالدین در کمال پختگی است و سبک اشعارش به سبک انوری نزدیک است. شاعر در علوم دینی، عربی، ادبی و نجوم نیز تبحر داشته است.

صفحات کتاب :

317

کنگره :

‭PIR5400 1395

دیویی :

‏‫‭8‮فا‬1/32

کتابشناسی ملی :

4510774

شابک :

978-964-426-908-0‬

سال نشر :

1395