نمایش رادیویی، نمایشی است ارزان، با مناسک ارتباطی ویژه ی آن؛ چرا که مخاطبان نمایش رادیویی- برعکس تئاتر، سینما و حتی تلویزیون- " مخاطبان اسیر" نیستند.
آن ها می توانند هم زمان با برقراری ارتباط با نمایش به هر کاری- به دلخواه- بپردازند و در هر موقعیتی آن را بشنوند. همین مقوله سبب می شود که با نمایش دشوارتری به لحاظ نوشتن و تولید مواجه باشیم؛ چرا که" هیچ کاری در جهان، آسان تر از خاموش کردن رادیو نیست".
در چنین تنگنا، سختی و معذوریتی، پرداختن به درام رادیویی و موفق شدن در برقراری ارتباطی معقول و سنجیده به مراتب دشوارتر از همین فعل و انفعالات در شکل های دیگر دراماتیک است...
کنگره :
PN1991/73/آ7ر2 1391