هنر نه برای هنر 5

معرفی کتاب هنر نه برای هنر

برای دستیابی به اهداف تربیتی در مجموعه‌های تربیت‌محور، ابزارهای مختلفی هست که برنامه‌های تربیتی، جایگاه ویژه‌ای در میان آن‌ها دارند. از آسیب‌های اساسی این مجموعه‌ها در زمینه‌ی برنامه‌سازی تربیتی، بی‌توجهی به تفکیک «محتوا» از «قالب» و نادیده گرفتن تفاوت «قالب» با «برنامه» است. مجموعه‌ی «قالب‌های برنامه‌سازی تربیتی»، برای کمک به مسئولان و برنامه‌سازان مجموعه‌های تربیتی و نیز مربیان و برگزارکنندگانی نوشته شده است که برنامه‌های تربیتی را اجرا می‌کنند.

در کتاب هنر نه برای هنر، اثر مرتضی رجایی، محمد حامد مبین راوندی و عباسعلی مهدوی؛ خواننده پس از آشنایی با چیستیِ «کارگاه هنری»، ظرفیت‌های این قالب را برای تحقق اهداف تربیتی می‌شناسد. به این ترتیب، او چراییِ کاربرد فراوان این قالب را در مجموعه‌های تربیت‌محور درک می‌کند. بخش مهمی از کتاب، آموزش چگونگیِ طراحی و اجرای برنامه‌ی تربیتی با استفاده از این قالب است. در این بخش، خواننده با ظرافت‌های دستیابی به اهداف تربیتی در بستر این برنامه آشنا می‌شود.

گزیده کتاب هنر نه برای هنر

گفتار یکم: هدف وسیله را توجیه می‌کند!
ا گر کسی را عاقل بدانیم، دربارهٔ هیچ یک از کارهایش نمی‌توان پذیرفت که کاملا بیهوده بوده و او بی‌هدف به سراغ آن رفته است. کمترین و شاید کم‌ارزش‌ترین هدفی که یک انسان عاقل ممکن است از کاری در نظر داشته باشد، بیکار نبودن و سرگرمی است، که این هم خود هدفی است و بی‌هدفی مطلق را بی‌معنا می‌کند.
بر این اساس، اگر از مدیران و مربیان هر یک از مجموعه‌های تربیتی دربارهٔ هدفشان از برگزاری حلقه، کارگاه، اردو و مانند اینها بپرسید، حتما چیزی یا چیزهایی را به عنوان هدف معرفی می‌کنند؛ چیزهایی مثل جلوگیری از حضور مخاطبان در سطح کوچه و خیابان و در محیط‌های ناسالم، پر کردن اوقات فراغت مخاطبان با برنامه‌های سالم، ارتباط و انس مخاطبان با مساجد و با طلاب و مربیان مذهبی و سالم و نمونه‌هایی از این دست. حتی در برخی از مجموعه‌های تربیتی پیشرو، گاهی از «پرورش  استعدادها»، «تقویت قوت‌ها و از میان بردن ضعف‌ها»، «رشد مخاطبان»، «تقویت تفکر»، «تقویت روحیهٔ کار جمعی»، «افزایش آگاهی‌های دینی» و مثل این موارد سخن به میان می‌آید.. .