کتاب «آدم بدشانس»، جلد دوم از کتاب «داستانهای رمی» و شامل 31 داستان از این کتاب است. جلد اول آن نیز بانام «من که حرفی ندارم»، شامل 27 داستان اول این کتاب، در ایران به چاپ رسیده است. کتاب داستانهای رمی نوشته «آلبرتو موراویا» نویسنده و روزنامهنگار ایتالیایی، نخستین بار در سال 1954 میلادی در ایتالیا به چاپ رسید. این کتاب شامل 61 داستان کوتاه و طنزآلود است که همگی بر زندگی مردم عادی در رم و یا شهرهای اطراف آن پس از جنگ جهانی دوم تمرکز دارند. آلبرتو موراویا با نوشتن این داستانها، تصویری از زندگی، اشتغال، فعالیتها و وضعیت اجتماعی مردم رم در دوران پس از جنگ جهانی دوم ارائه میدهد.
همانطور که گفته شد، راوی داستانهای کتاب صوتی آدم بدشانس، اولشخصی ناشناس است؛ بااینوجود، توضیحات راوی و مجموعه جزئیاتی که در اختیارمان میگذارد، به ما سرنخهایی درباره هویتش میدهد. آلبرتو موراویا داستانهای این کتاب صوتی را بر پایه مکتبی که «بلی»، شاعر ایتالیایی بنا نهاد، نوشته است. در داستانهای کتاب صوتی آدم بدشانس، مطابق ویژگیهای این مکتب، شاهد فردی ناشناس از مردم رم و یا یک کاسب هستیم که از دید اولشخص، شرایط خود یا مردمانش را برای مخاطب بازگو مینماید. این کتاب، دگرگونیهای رم در دوران پس از جنگ را بهخوبی نمایان میسازد: یک رم آزاد و تغییر یافته، پر از چندگانگی و حیات، وقایع و اتفاقات غیرمنتظره و پر از ماجرا و درعینحال، ازشکلافتاده، سرافکنده و اندوهناک...
آلبرتو پینکرله در ۲۸ نوامبر ۱۹۰۷ به دنیا آمد. در کودکی به سل استخوان مبتلا شد بهطوریکه تا شانزدهسالگی را در بیمارستان و آسایشگاهها گذراند. دوران طولانی بیماری را با مطالعه و نوشتن پر کرد و تحصیلات آکادمیک ندید. زبانهای انگلیسی و فرانسه را نزد معلم خصوصی آموخت و در کودکی به مطالعه آثار بوکاچو، آریوستو، شکسپیر و مولیر و داستایوسکی پرداخت.در سال ۱۹۲۵، پس از درمان قطعی در شهر برسانونه نخستین رمان خود بیتفاوتها را نوشت که در سال ۱۹۲۹ چاپ شد. منتقدان هنوز هم این رمان را بهترین اثر او میشناسند. آلبرتو نام مستعار موراویا را پس از انتشار رمان ندیمه خسته برای خود برگزید. موراویا از سن ۱۸ سالگی هر سال یک کتاب نوشت.