کتاب سخن گفتن درباره خدایی متشخص

معرفی کتاب سخن گفتن درباره خدایی متشخص

کتاب سخن گفتن درباره خدایی متشخص رساله ای درباره الهیات فلسفی از ونسان برومر است. برومر در ابتدای کتاب سخن گفتن درباره  خدایی متشخص که درباره رابطه الهیات و فلسفه است از این مسئله سخن گفته است که همواره میان فیلسوفان متالهین رابطه ای دوگانه وجود داشته است. رابطه ای عجیب که عشق و نفرت را همزمان با خود داشته است.

فیلسوفان علاقه ای فطری به آن دسته از ویژگی های وجود انسان دارند که متألهان درباره آن ها می اندیشند و متألهان نیز به ابزارهای روش شناختی فیلسوفان متکی اند.

الهیات نظام مند را می توان تا حدود زیادی رشته ای فلسفی تعبیر کرد. هرچند، فیلسوفان اغلب اصرار دارند که مؤمنان ادعاهای صدق و کذب خود را با کمک معیارهای عقلانی ای توجیه می کنند که هرگز فیلسوفان را اقناع نمی کند. در مقابل، متألهان سرشت این خواستهٔ فیلسوفان را نابجا می دانند. از منظر متألهان، باورهای دینی را باید براساس ضوابط دینی داوری کرد و این باورها نیازی به بنیان ها یا دلایل نامربوط فلسفی ندارند.

از نگاه بسیاری از فیلسوفان، الهیات بسیار دانش ستیز است، زیرا از لحاظ عقلانی آبرویی ندارد، در همین حال بسیاری از متألهان هم بدگمانی ریشه داری نسبت به فیلسوفان دارند زیرا معتقدند که مطالبات طاقت فرسای آنان سست کردن ایمان مؤمنان را نشانه گرفته است.

شکاف بین الهیات و فلسفه با آغاز عصر روشنگری عمیق تر شد و علت آن مسایل معرفت شناختی بود که در کانون پژوهش های عقلانی قرار داشت. «چگونه می دانیم؟» اساسی ترین پرسش معرفت شناختی است که با آن روبه رو هستیم. پرسشی که از دید فیلسوفان و متألهان پاسخ های مناسب آن متفاوتند.

در کتاب سخن گفتن درباره خدایی متشخص برومر درباره وظیفه نوعی از الهیات به نام الهیات فلسفی و نوع نگاهی که به آن وجود دارد، سخن گفته است و آن را با بررسی یکی از اساسی ترین ادعاهای ایمان مسیحی، «خدا موجودی متشخص است که می توانیم با ایجاد رابطه ای شخصی با او حیات داشته باشیم.» تشریح کرده است.

دو فصل نخست به آن دسته از موضوعات روش شناختی می پردازد که با پژوهش های الهیاتی و فلسفی مرتبطند و فصل های ۳ تا ۶ نیز به تحلیل مفهوم خدای متشخص اختصاص داده شده است.

در فصل یک درباره دربارهٔ سرشت الهیات فلسفی و چگونگی ارتباط آن با هرمنوتیک و الهیات اعتقادی و الهیات جزمی سخن رفته است. در فصل ۲ به پیش فرض بنیادین الهیات فلسفی پرداخته شده است. در فصل ۳ و ۴ به سوال هایی درباره اراه و اختیار انسان و خدا پاسخ داده شده است. در فصل پنج به نظریه ای با نام نظریه دوفاعلیتی در الهیات فلسفی پرداخته شده و در خاتمه به این سوال پاسخ داده شده است که چگونه وجود شر در جهان با ذات خداوند که سراسر عشق است دمساز شده است.