قرآن محور تعالیم و اعتقادات اسلامی است و مسلمانان با وجود اختلاف در برخی اصول و فروع نسبت به محوریّت قرآن اتفاق نظر دارند. در مجامع و نشستهای علمی اوّلین و مهمترین استدلالها و استنادها، استدلالهای قرآنی است و هر قدر عالم دینی به آیات قرآن و مفاهیم آن مسلّطتر باشد مقبولیّت بیشتری دارد. لذا انس با قرآن شرط ابتدایی برای هر مبلّغ و عالم دینی است.
طلاّب پیرو مکتب اهل بیت (ع) نیز به عنوان رهروان واقعی قرآن باید با آیات و موضوعات کتاب وحی مأنوس باشند. در این میان آنچه انس با قرآن و آشنایی هر چه بیشتر با آن را برای پیروان مکتب اهل بیت(ع) به ویژه مبلّغان و عالمان این مکتب ضروریتر مینماید هجمههای تبلیغی علیه مذهب شیعه است; تهمتهای ناروایی مانند عدم اعتقاد به اعتبار قرآن و عدم انس با قرآن و اهمیت ندادن به قرآن که اینها باعث میشود مسلط بودن و مأنوس بودن با مفاهیم و آیات قرآنی توسط پیروان مکتب اهل بیت(ع) اهمیت دو چندان پیدا کند.
علاوه بر آن، در نشستهای علمی و مباحثات دینی علاوه بر قدرت استدلال و تحلیل و بیانات عقلی و منطقی، به نقل آیات و روایات و استناد به متون دینی هم نیاز داریم.
با توجّه به چنین ویژگیها، پرداختن به حفظ آیات و روایات در موضوعات مختلف امری لازم و ضروری است تا مبلّغ و عالم دینی مطالب و تعالیم وحیانی را سریع و بدون اتلاف وقت و بدون نیاز به مراجعه به کتابها و منابع بخواند و توقع آن است که بسیاری از آیات و روایات را در ذهن داشته باشد. از سوی دیگر حفظ داشتن بسیاری از آیات و روایات به دانشپژوه و مبلّغ قدرت و روحیه سخن گفتن، بحث نمودن، استدلال کردن و نوشتن میدهد.
کنگره :
BP59/9/م87ح7 1389