این نوشتار، حاصل تعدادی از درسهای اخلاقِ استاد بزرگوار، معلّم اخلاق، عالِم عامِل، حضرت آیةالله العظمی مکارم شیرازی مدّظلّه العالی میباشد، و از آن جا که معظّم له مطالب مهمّ اخلاقی را در ذیل روایات مذکور با زبانی ساده و رسا ـکه از هنرهای بزرگ ایشان است ـ بیان کردهاند و برای عموم مردم قابل فهم و استفاده است، مجموعه حاضر به شکل کنونی گردآوری شد، تا ان شاءالله خوانندگان محترم با مطالعه و سپس عمل به مضامین آن، به رشد اخلاقی خود کمک کنند.
از آن جا که در سال امیرمؤمنان (ع)، سال 1379، تصمیم به گردآوری این مجموعه گرفته شد، به تناسب این سال مبارک، یکصد و ده حدیث از روایتهای اخلاقی امیرالمؤمنین (ع)که در جلسات اخلاقی استاد معظّم حضرت آیة الله العظمی مکارم شیرازی مدّ ظلّه مطرح شده بود و معظّم له بحثهای آموزنده و شیرینی پیرامون آن طرح کرده بودند، گردآوری شد. و پس از تحقیق در منابع آن و حذف قسمتی از مکرّرات و شرح بعضی از نقاط مجمل و اضافه کردن پاورقیهای لازم و انجام کارهای لازم دیگر، به شکل کنونی در اختیار شما خوانندگان عزیز قرار میگیرد.
قال علی (ع) :
«اَلْعَفْوُ یُفْسِدُ مِنَ اللَّئüیمِ بِقَدْرِ اِصْلاحِهü مِنَ الْکَرüیمِ»؛
«عفو و بخشش به همان مقدار که اگر از سوی کریم باشد باعث اصلاح میشود، اگر از ناحیه لئیم باشد باعث إفساد است» .
شرح و تفسیر
این حدیث شریف را به دو شکل میتوان تفسیر نمود.
تفسیر اوّل : انسان کریم هنگامی که شخص خطاکاری را مورد عفو و بخشش خویش قرار دهد محبّت او را جلب میکند؛ چرا که عفو او آمیخته با بزرگواری و تواضع است، ولی عفو و گذشت انسانهای لئیم و پست، چون آمیخته با منّت و آزار است، سبب إفساد میشود...
کنگره :
BP37/35/م72ص4 1395
شابک :
978-964-8139-37-2