انسان موجودی کمال جو و کمال طلب است که برای رسیدن به کمال، سعی در پیمودن تمامی راه های ممکن را دارد. در واقع گمشده حقیقی انسان، کمال و یا به عبارتی دیگر افتادن در مسیر رسیدن به کمال است.
انسان ممکن است در پی رسیدن به کمال، هر از گاهی مسیری را انتخاب و مدتی را در آن طی طریق نماید و پس از مدتی از انتخاب خود نادم و پشیمان گردد؛ چرا که یقین می کند این مسیر نمی تواند او را به گمشده خود برساند. لذا مسیر دیگری را انتخاب می کند و چه بسا ممکن است این انتخاب های نادرست چندین بار تکرار گردد. این انسان پس از چندین آزمون و خطا و نیز عبرت گرفتن از زندگی پیشینیان و استعانت از آموزه های ناب دینی، اگر به دنبال راهکاری اساسی باشد؛ به این نکته اساسی پی می برد که متخلق شدن به اخلاق نیکو و پسندیده بهترین زمینه را برای قرار گرفتن در مسیر حرکت به سمت کمال فراهم می نماید...