کتاب افلاطونیان متاخر pdf

عنوان فلسفه نوافلاطونی که امروزه در اغلب کتابهای رایج تاریخ فلسفه ـ اعم از فارسی یا خارجی ـ مورد استفاده قرار می گیرد، در واقع اصطلاح بالنسبه جدیدی است، زیرا قبل از قرن هجدهم میلادی به هیچ وجه به کار نمی رفته است. تا آن زمان تمام متفکرانی که اندکی صبغه افلاطونی داشته اند، بالسویه افلاطونی نامیده می شده اند. مسلمانان نیز ـ اعم از ایرانی یا غیر ـ بیشتر از کلمات اشراقی و اشراقیون در مقابل مشائی و مشائیون استفاده می کرده اند. ظاهراً یک معلم انگلیسی به نام طوماس تایلِر که مترجم تاسوعات افلوطین بوده، اصطلاح نوافلاطونی را ابداع و به سال 1787 آن را به کار برده است. به عقیده او افکار افلوطین وجوه تفارق زیادی با افلاطون داشته و برای نشان دادن این تمایز، اصطلاح نوافلاطونی را مناسبتر دانسته است، خاصه که اخلاف افلوطین به مرور بیش از پیش از سنت اصلی افلاطون فاصله گرفته بوده اند.