فیزیک کلاسیک با کارهای گالیله و نیوتون نضج گرفت و با نظریه الکترومغناطیسیِ ماکسول، در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی، به کمال خود رسید. اما در اواخر قرن نوزدهم بعضی پدیده ها مورد بررسی قرار گرفتند که توجیه آنها در چهارچوب فیزیک کلاسیک میسر نبود. نظریه نسبیت خاص که در سال 1905 توسط اینشتین ارائه شد برخی از این مشکلات را برطرف کرد و نظریه کوانتومِ پلانک برخی دیگر را. نظریه اخیر از 1900 تا 1925 توسعه یافت و سرانجام به تعدادی دستورالعملهای محاسبه ای که ترکیبی از فیزیک کلاسیک و غیر آن را دربرداشت خلاصه شد. در آن زمان در همه جا احساس می شد که برای توجیه پدیده های جهان خُرد (دنیای میکروفیزیک) باید به مکانیک جدیدی دست یافت. این مکانیک جدید در ...
کنگره :
QC6/گ8ت3 1385
کتابشناسی ملی :
م85-18388
شابک :
978-964-426-283-8
نظر دیگران //= $contentName ?>
فوق العاده...
عالی...
زشت...
خوب...
بد...
عالی . اما بیشتر تاریخی تا تحلیلی....
بسیار خوب. من با اینکه این کتاب رو باسه امتحان خوندم, ولی بسیار خوب بود. اما ناگفته نماند که این کتاب بیشتر تا...
عالی ...