خوشا به حال آن شهر

از شخصیت هایی که توانایی شناخت خرچنگ جوان را ندارد و از سر کنجکاوی به دیدن او می آید سنجاقک است. سنجاقک از یک سو خرچنگ جوان را باور ندارد؛
« خرچنگ و چنگش/ با لاک و سنگش/ چقدر پز می ده/ به پای لنگش» و از سوی دیگر وی را عامل آبروریزی در مرداب قلمداد می کند...