واسیلییان در سال ۱۸۹۸ پس از پایان دانشگاه سنپطرزبورگ در روسیه به سیاحت پرداخت. او دو سال بعد به عنوان خبرنگار به انگلستان رفت و تمام بخش جنوبی آن کشور را با دوچرخه پیمود. در سال ۱۹۰۱ با اسب از صحرای قره قوم گذشت و از شهرهای خیوه و بخارا دیدن کرد و سپس عازم ایران شد و از راه سیستان و بلوچستان به مرزهای هندوستان (پاکستان کنونی) رسید.
ظاهراَ در یکی از همین نقاط بود که با چوپان کویر لوت که از سرنوشت غم انگیز وطن خویش با او سخن گفت ملاقات کرد. آنجا نخستین بار به فکر نوشتن کتابی درباره سایههای مهیب دوران گذشته افتاد ولی این فکر سالها بعد یعنی پس از انقلاب اکتبر تحقق پذیرفت.
واسیلییان در سال ۱۹۲۳ به تالیف رمانهای تاریخی پرداخت. یان در سال ۱۹۳۹ تالیف رمان چنگیزخان را که نخستین کتاب از رمانهای سه گانه اوست به پایان رساند. این رمان تاریخی هم از نظر حجم و هم از نظر اهمیت ادبی، مهمترین اثر وی است. رمانهای تاریخی واسیلی یان علاقه فراوان خوانندگان شوروی و کشورهای دیگر را بخود جلب کرد. "چنگیزخان" به دریافت جایزه دولتی اتحاد شوروی نائل آمد و به بسیاری از زبانهای خارجی ترجمه شد.
در سال ۱۹۶۵ مجلهی "مسائل ادبیات" چاپ مسکو، دربارهی کتاب "چنگیزخان" نوشت:
"این کتاب بدون ایجاد شیفتگی کاذب به زور و اقتدار و بدون هیچگونه گذشت در قبال کژیها و ناراستیها حق تعلق به ادبیات کلاسیک شوروی را به دست آورده است."
بیش از نیم قرن پیش واسیلی یان (یانچه وتسکی) روزنامه نگار جوان، مورخ و متخصص زبان های شرقی برای سیاحت به کویر لوت رهسپار شد. وفور ویرانه های شهرها و قصبات حاشیه کویر، مؤلف آینده ی رمان های تاریخی را متحیر ساخت. هیچ انسانی در آنها ساکن نبود. در طول راه به ندرت سیاه چادرهایی بسان خفاش های بال گسترده به چشم می خورد...
در شامگاه یکی از روزهای هنگام اطراق، چوپان سپید موئی علل وفور این ویرانه ها را به سیاح چنین توضیح داد :
کنگره :
PG 3476/ی4 چ9 1394
شابک :
978-964-8007-88-6
نظر دیگران //= $contentName ?>
از تنها کتابی که در طول عمرم از خریدش پشیمان شدم همین کتاب بود متاسفانه خیلی خسته کنندس و نتوانستم بیشتر از صد...
خییییییییلی عالی ...